Verbíndungswesen

n -s вайск. слу́жба су́вязі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Méldewesen

n -s вайск. слу́жба су́вязі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Náchrichtenabteilung

f -, -en вайск. батальён су́вязі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Náchrichtenwesen

n -s слу́жба су́вязі, су́вязь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Fréundschaftsbande

pl ву́зы дру́жбы; сябро́ўскія су́вязі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

шост, шаста́, М шасце́, мн. шасты́, -о́ў, м.

Доўгая тонкая палка ці жэрдка.

Скачок з шастом (у спорце).

|| памянш. шасто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

|| прым. шаставы́, -а́я, -о́е (спец.).

Шаставая лінія сувязі (на шастах).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

связь в разн. знач. су́вязь, -зі ж.; (о взаимных отношениях между кем-, чем-л. — ещё) по́вязь, -зі ж.;

причи́нная связь филос. прычы́нная сувязь;

связь тео́рии и пра́ктики су́вязь (по́вязь) тэо́рыі і пра́ктыкі;

он потеря́л свои́ свя́зи с литерату́рными круга́ми ён стра́ціў свае́ су́вязі (по́вязі) з літарату́рнымі ко́ламі;

телефо́нная связь тэлефо́нная су́вязь;

те́хника свя́зи тэ́хніка су́вязі;

отделе́ние свя́зи аддзяле́нне су́вязі;

в связи́ (с чем-л.) у су́вязі (з чым-небудзь);

вы́йти на связь вы́йсці на су́вязь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адры́ў, ‑рыву, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адрываць — адарваць, адрывацца — адарвацца.

2. перан. Страта, разрыў сувязі з чым‑н. Адрыў формы ад зместу. Адрыў мастацтва ад жыцця.

•••

Без адрыву ад вытворчасці — працягваючы працаваць.

У адрыве ад... — не падтрымліваючы сувязі з кім‑, чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПІН-ко́д м. (у мабільнай сувязі) PIN-Code [´pınko:t] m -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

радыётэлеграфі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Асоба, якая абслугоўвае перадавальную і прыемную апаратуру для тэлеграфнай сувязі па радыё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)