вкра́сться сов., в разн. знач. укра́сціся;

в текст вкра́лась оши́бка у тэкст укра́лася памы́лка;

партиза́ны бесшу́мно вкра́лись во двор партыза́ны бясшу́мна ўкра́ліся ў двор;

вкра́лся в ду́шу страх укра́ўся ў душу́ страх;

◊

вкра́сться в дове́рие уце́рціся ў даве́р’е (даве́р).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

насмяшы́ць, ‑смяшу, ‑смешыш, ‑смешыць; зак., каго.

Выклікаць смех у каго‑н., прымусіць смяяцца; рассмяшыць. Насмяшыць людзей. □ Старожка залілася вясёлым доўгім смехам: яе вельмі насмяшылі дзеці і іх страх перад настаўнікам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прытаі́ць, ‑таю, ‑тоіш, ‑тоіць; зак.

1. каго-што. Схаваць, скрыць, утаіць. Прытаіць грошы.

2. што. Не выказаць, не раскрыць іншым, захаваўшы ў сабе (думкі, пачуцці і пад.). Прытаіць злосць. Прытаіць страх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nagging [ˈnægɪŋ] adj.

1. надаку́члівы; паку́тлівы;

a nagging pain ны́ючы боль;

nagging fear неадчэ́пны страх

2. прыдзі́рлівы, сварлі́вы;

a nagging voice бурклі́вы го́лас

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

peril [ˈperəl] n. fml or lit. (вялі́кая) небяспе́ка; ры́зыка;

in peril у небяспе́цы

♦

at one’s own peril на свой страх і ры́зыку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Страхо́ма ‘доўгая вейка’: надо вырваті страхому, каб … нэ лэкалосо дітя (пін., Шатал.). Няясна, відаць, да страха́цца ‘баяцца’ (ад страх, гл.), параўн. прыслоўе славен. strahoma ‘са страхам, баючыся’. Збліжана з трахома ‘хвароба вачэй’, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

fright

[fraɪt]

1.

n.

1) пярэ́палах, страх -у m.

2) informal пу́дзіла n.

2.

v.t., Poet.

пало́хаць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

дэлега́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэлегата, належыць яму. Дэлегацкі білет. Дэлегацкія абавязкі. □ Пракоп крыху сумеўся, адчуўшы трывогу і страх, і ўсё ніжэй і ніжэй стала апускацца яго дэлегацкая роля. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уздзе́рці, ‑дзяру, ‑дзярэш, ‑дзярэ; ‑дзяром, ‑дзераце; пр. уздзёр, ‑дзерла; зак., што.

Тое, што і узадраць. Як падумае [Яначка], што ўвесь гэты гной прыйдзецца яму сахаром уздзерці ды па воз перакідаць, страх бярэ. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адлюстрава́цца, -ру́юся, -ру́ешся, -ру́ецца; -ру́йся; зак.

1. Даць, атрымаць адлюстраванне на гладкай бліскучай паверхні.

Адлюстраваўся месяц у вадзе.

2. Адбіцца ў свядомасці чалавека ў форме вобразаў і паняццяў.

3. Увасобіцца ў мастацкіх вобразах, праявіцца.

Жыццё найлепш адлюстравалася ў кнізе паэта.

4. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Выявіцца, атрымаць знешняе праяўленне.

На твары адлюстраваўся страх.

|| незак. адлюстро́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)