assemble

[əˈsembəl]

1.

v.t.

1) зьбіра́ць

2) склада́ць

to assemble a watch — скла́сьці гадзі́ньнік

3) скліка́ць

2.

v.i.

зьбіра́цца, зьяжджа́цца; сыхо́дзіцца

Parliament assembles in October — Парля́мэнт зьбіра́ецца ў кастры́чніку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fold​2 [fəʊld] v.

1. згіна́ць, склада́ць, скла́дваць (паперу, адзенне і да т.п.);

fold one’s arms скла́сці ру́кі на грудзя́х

2. склада́цца; скла́двацца;

Does the table fold? Гэты стол складаецца?

3. заго́ртваць;

She folded the bread in a piece of paper. Яна загарнула хлеб у кавалак паперы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

horoskop, ~u

м.

1. гараскоп;

układać horoskop — складаць гараскоп;

2. ~y мн. прагнозы, прадказанні; меркаванні;

~y polityczne — палітычныя прагнозы;

snuć ~y — рабіць прагнозы; меркаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Пасабі́ць, пасо́біць, пасо́біці, пособы́ты ’дапамагчы’ (Грыг., Касп., Бяльк., Др.-Падб., Бір., Сл. ПЗБ; бялын., Янк. Мат.), пасобнік ’памочнік’, пасоба, пасобка ’дапамога’ (Нас., Касп.). Укр. пособити ’дапамагчы’, рус. пособить ’тс’, пособие ’дапамога’, серб.-харв. пособа ’тс’, ст.-слав. пособие ’дапамога ў вайне’, ’саюзнікі’, ст.-чэш. zpósobiti, чэш. (z)působit, славац. pôsobiť ’дзейнічаць, выклікаць (радасць, смутак і інш.), рабіць (уражанне), працаваць у якасці каго-н.’ Утвораны ад выразу po sobě ’рабіць нешта ў належным парадку, упарадкаваць адзін за адным’ (Міклашыч, 331; Голуб-Копечны, 306; Голуб-Ліер, 406; Фасмер, 3, 340). Махэк₂ (500) мяркуе, што спачатку ст.-чэш. zpósobiti было вайсковым тэрмінам, абазначаўшым ’ставіць, складаць адзін за адным’. Няясна, аднак, як развілося значэнне ўсх.- і паўд.-слав. лексем.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

estimate

1. [ˈestɪmeɪt]

v.t.

прыблі́зна вызнача́ць, ацэ́ньваць (ва́ртасьць, цану́), прыблі́зна абліча́ць

2.

v.i.

склада́ць (каштары́с)

3. [ˈestɪmət]

n.

1) прыблі́зная ацэ́нка, аблічэ́ньне

estimate of the value — ацэ́ньваньне ва́ртасьці

2) каштары́с -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

спява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. што і без дап. Утвараць голасам музычныя гукі; выконваць вакальныя творы; умець гэта рабіць.

С. песню.

С. у оперы.

С. басам.

2. каго-што і без дап. Выконваць оперную партыю.

С.

Міхала.

3. Пра пеўчых і некаторых іншых птушак: цёхкаць, шчоўкаць, свістаць і пад.

Салавей спявае.

Галасіста спяваў певень.

4. перан., без дап. Быць прасякнутым узнёслым, радасным пачуццём.

Сэрца маё спявае.

5. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Пра музычныя інструменты: меладычна гучаць.

Цымбалы спяваюць.

6. аб кім-чым і пра каго-што. Складаць вершы пра што-н., услаўляць у вершах, песнях.

Паэт спявае аб Радзіме.

|| зак. праспява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны (да 1—3 знач.).

|| наз. спява́нне, -я, н. і спеў, спе́ву, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

náchdichten

I

1.

vt згушча́ць, ушчыльня́ць

2.

vi згушча́цца, ушчыльня́цца

II

vt (D)

1) во́льна пераклада́ць (вершы)

2) склада́ць ве́ршы (у перайманне каму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

opiewać

opiewa|ć

незак. кніжн.

1. апяваць; славіць;

~ć przeszłość narodu — апяваць мінулае народа;

2. складаць; мець;

rachunek opiewać na sto złotych — рахунак складае сто злотых

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Kréide

f -, -n мел, крэ́йда

◊ bei j-m in der ~ stéhen* [stécken] — завінава́ціцца [залажы́цца] каму́-н.

mit dóppelter ~ (án)schréiben* — аблі́чваць, склада́ць рабаўні́цкі раху́нак; ве́сці двайну́ю бухгалтэ́рыю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

cellar

[ˈselər]

1.

n.

1) склеп -у m.

а) для гаро́дніны, дро́ваў

б) вінны́ склеп

an abundant cellar — бага́тыя запа́сы віна́

2) падва́л -у m., сутарэ́ньне n.

2.

v.

склада́ць, хава́ць у склеп

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)