некта́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн.рак; ж.

Птушка атрада вераб’іных, якая корміцца насякомымі і салодкім сокам кветак (нектарам).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

батанізі́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн.рак; ж.

Спецыяльная каробка для раслін, якія збіраюцца ў час батанічных палявых экскурсій.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаправе́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн.рак; ж.

Праверка ўласнымі сіламі самога сябе, сваёй працы, сваіх ведаў. Метады самаправеркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сібі́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн.рак; ж.

1. Сорт зімаўстойлівай яблыні.

2. Плады гэтай яблыні.

3. Сорт бульбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

феранье́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн.рак; ж.

Жаночае ўпрыгожанне з каштоўнымі камянямі, якое надзяваецца на лоб. Жамчужная фераньерка.

[Фр. ferronniére.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фу́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн.рак; ж.

Спец. Перасовачная пляцоўка ў тэатры з загадзя зманціраванымі на ёй дэкарацыямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

або́рка 1, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн.рак; ж.

Невялікая вяроўка; шпагаціна. Перавязаць што-небудзь аборкай. □ Пяньку яна [Аўгінка] хацела здаць нарыхтоўшчыкам, але перадумала — у сваёй гаспадарцы таксама аборкі патрэбны. Чыгрынаў.

або́рка 2, ‑і, ДМ ‑рцы; Р м.рак; ж.

1. Спец. Друкарскі набор укарочанымі радкамі вакол якога‑н. малюнка, табліцы і пад. Тэкст у аборку.

2. Нашытая палоска матэрыі. // часцей мн. (або́ркі, рак). Тое, што і брыжы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераку́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн.рак; ж.

Разм. Тое, што і перакур. Урэшце знізу гукнулі: — Наверсе там! Перакурка!.. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераці́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн.рак; ж.

Разм. Дзеянне паводле дзеясл. пераціраць — перацерці (у 3, 5 і 6 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фігу́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн.рак; ж.

Памянш.-ласк. да фігура (у 2, 3 і 4 знач.); маленькая фігура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)