commute [kəˈmju:t] v.

1. е́здзіць штодзённа на пра́цу з пры́гарада ў го́рад

2. замяня́ць (асабліва адзін від аплаты другім)

3. змякча́ць пакара́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

commuter [kəˈmju:tə] n.

1. той, хто штодзённа е́здзіць на пра́цу з пры́гарада ў го́рад

2. пасажы́р, які́ карыстаецца праязны́м або́ льго́тным біле́там

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

directly​2 [dəˈrektli] conj. BrE як то́лькі;

I went home directly I had finished work. Я пайшоў дамоў, як толькі скончыў працу.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

equally [ˈi:kwəli] adv. адно́лькава, ро́ўна, паро́ўну, у ро́ўнай ступе́ні;

Let’s divide the work equally. Давайце падзелім працу пароўну;

equally guilty адно́лькава вінава́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sign on

а) прыня́ць пра́цу; паступі́ць на вайско́вую слу́жбу, падпіса́ўшы ўмо́ву

б) пачына́ць радыёперада́чу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

take on

а) прыма́ць (на пра́цу)

б) бра́цца за каго́-што

в) гладчэ́ць, таўсьце́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кааперава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго-што.

1. Аб’яднаць (аб’ядноўваць) на прынцыпах кааперацыі (у 1, 2 знач.). Каапераваць сельскую гаспадарку. Каапераваць працу.

2. Прыцягнуць (прыцягваць) да ўдзелу ў кааперацыі (у 2 знач.). Каапераваць насельніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Léistungszuschlag

m -(e)s, -schläge надба́ўка да заро́бку [стыпе́ндыі] (за добрую працу, паспяховасць)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зрэагава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак.

Выявіць свае адносіны да чаго‑н., адказаць пэўным чынам на тое ці іншае дзеянне. [Шыковіча] узлавала.., што капітан ніяк не зрэагаваў на тое, як ён скончыў сваю працу. Нават не ўзняў галавы. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ювелі́р, ‑а, м.

1. Майстар, які вырабляе прадметы мастацтва, упрыгожанні і пад. з каштоўных металаў, з каштоўнымі камянямі. Па звычцы або па традыцыі самай дакладнай лічаць працу ювеліра, гадзіннікавага майстра, аптэкара. Матрунёнак.

2. Прадавец такіх прадметаў, упрыгожанняў.

[Гал. juwelier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)