disqualification

[dɪs,kwɑ:lɪfɪˈkeɪʃən]

n.

дыскваліфіка́цыя f., пазба́ўленьне пра́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

foreclosure

[fɔrˈkloʊʒər]

n.

пазбаўле́ньне пра́ва вы́купу закладно́е

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

апта́цыя ж Optión f -;

пра́ва апта́цыі Optiónsrecht n -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

дэзавуі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., каго (што).

У міжнародным праве: аб’явіць (аб’яўляць) аб нязгодзе з дзеяннямі даверанай асобы (дыпламатычнага прадстаўніка) або аб пазбаўленні яго права дзейнічаць надалей ад імя свайго ўрада.

Д. пасла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

заслужы́ць, -ужу́, -у́жыш, -у́жыць; -у́жаны; зак., што.

1. Сваёй дзейнасцю стаць дастойным або дабіцца чаго-н.

З. узнагароду.

З. павагу.

З. папрок.

2. Выслужыць, атрымаць за службу, працу.

З. права на адпачынак.

|| незак. заслуго́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прадстаўні́цтва, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Выкананне абавязкаў прадстаўніка (у 1 знач.; кніжн.).

П. чыіх-н. інтарэсаў.

2. Установа, якая абараняе інтарэсы.

Гандлёвае п.

3. Права, парадак выбару прадстаўнікоў у якія-н. органы (кніжн.).

Народнае п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

спадкае́мец, -мца, мн. -мцы, -мцаў, м.

1. Асоба, якая атрымала спадчыну або мае права на яе.

2. перан. Той, хто прадаўжае чые-н. традыцыі, чыю-н. дзейнасць.

|| ж. спадкае́мніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. спадкае́мскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

аптава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., каго.

Спец. Ажыццявіць (ажыццяўляць) у адносінах да каго‑н. права аптацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́барчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да выбараў службовых асоб галасаваннем. Выбарчы ўчастак. Выбарчы сход, бюлетэнь. Выбарчае права.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канстытуцыяналі́зм, ‑у, м.

Буржуазная плынь у палітыцы і навуцы дзяржаўнага права, якое прызнае найлепшай сістэмай кіравання канстытуцыйную манархію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)