до

(лац. do)

першы гук музычнай гамы, а таксама нота, якая абазначае гэты гук.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ríchtschütze

m -n, -n вайск. наво́дчык, пе́ршы ну́мар разлі́ку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

first​1 [fɜ:st] num., n., adj. пе́ршы (на пісьме часта

1st);

the first of May/May 1st Пе́ршае ма́я;

He was the first to come. Ён прыйшоў першым;

for the first time упершыню́, пе́ршы раз

♦

at first sight/glance

1) з пе́ршага по́зірку/по́гляду

2) на пе́ршы по́гляд; на пе́ршае во́ка; як на пе́ршае ўра́жанне;

in the first place найпе́рш, перш за ўсё;

first come, first served ≅ пе́ршага пе́ршым і абслуго́ўваюць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Пярвіна́ ’аблога, цаліна’ (Мат. Маг.). Да первы ’першы’ (гл.), відаць, ’які апрацоўваецца ўпершыню’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зазі́мак, ‑мку, м.

Першы мароз, першы снег; пачатак зімы. На дварэ быў зазімак. За ноч сцягнула ваду, за рэчкай пабялела трава. Гурскі. Усё было так, як і бывае заўсёды ў добры зазімак, са снегам, з марозікам, з ядраным сонцам. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pierwocina

ж. кніжн.

1. пачатак; зародак;

2. першы твор

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

лёда... (а таксама леда...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая пішацца, калі націск у другой частцы падае не на першы склад і ўжыв. са знач.:

1) які мае адносіны да лёду, напр.: лёдагенератар, лёдазасцярога, лёдазабеспячэнне, лёдаўтварэнне;

2) які ўтрымлівае лёд, напр., лёдагрунтавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

stress mark [ˈstresmɑ:k] n. значо́к на́ціску;

The primary stress mark is on the first syllable. Галоўны націск прыпадае на першы склад.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гемапратэ́ус

(ад гема- + гр. protos = першы)

кровапаразіт тыпу прасцейшых, які выклікае захворванне птушак, яшчарак, змей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прадве́снік, ‑а, м.

Чалавек, прадмет або з’ява, якія з’яўляюцца першым вестуном, першай прыкметай чаго‑н. Недзе з лесу прыплыў першы подых свежасці, прадвесніка світання. Пестрак. Па дварэ.. дыхнуў у твар і апёк шчокі вострым марозікам сіберны вецярок, першы прадвеснік блізкай зімы. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)