Verbum

кнігазна́ўства, ‑а, н.

Навука аб кнізе як з’яве культуры і прадмеце вытворчасці; бібліялогія.

музыказна́ўства, ‑а, м.

Навука, якая вывучае тэорыю і гісторыю музыкі, музычную культуру народаў.

нумізма́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Навука, якая вывучае старажытныя манеты і медалі.

[Ад лац. numisma — манета.]

палеантало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае раслінны і жывёльны свет мінулых геалагічных эпох.

[Ад грэч. palaios — старажытны, on (óntos) — істота і lógos — вучэнне.]

самалётабудава́нне, ‑я, н.

Галіна прамысловасць звязаная з вырабам самалётаў; навука аб будове самалётаў.

семіяло́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае найбольш агульныя ўласцівасці знакаў і знакавых сістэм.

таксікало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае ўласцівасці ядаў і іх дзеянне на арганізм.

[Ад грэч. toxikon — яд і logos — вучэнне.]

фальклары́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Навука, якая вывучае фальклор. Беларуская савецкая фалькларыстыка.

фітапатало́гія, ‑і, ж.

Навука пра хваробы раслін і меры барацьбы з такімі хваробамі.

[Ад грэч. phytón — расліна, pathos — хвароба і logos — вучэнне.]

харало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае арэалы распаўсюджання асобных відаў раслін і жывёлін.

[Ад грэч. choros — месца і ...логія.]