крыжачо́к, ‑чка, м.

Беларускі народны танец у двухдольным размеры, а таксама музыка да гэтага танца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́перны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да оперы (у 1 знач.). Оперная музыка. Оперны спявак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хара́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да харала; у форме харала. Харальныя спевы. Харальная музыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lament​1 [ləˈment] n.

1. ля́мант, плач; галашэ́нне; го́ркая ска́рга

2. жало́бная пе́сня/му́зыка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

mournful [ˈmɔ:nfəl] adj. ве́льмі су́мны, сму́тны;

mournful eyes/music (ве́льмі) су́мныя во́чы/су́мная му́зыка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Му́зыкус ’мастак-музыкант’ (Нас.). З польск. muzykus ’музыка, музыкант’, якое з с.-лац. musicus ’тс’ (Варш. сл., 2, 1080).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дуда́р, ‑а, м.

Музыкант, які іграе на дудзе. Плыве музыка да хмар, Грае хораша дудар. Шушкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падку́хцік, ‑а, м.

Уст. Хлопчык, які служыў на кухні. — Ты [Сымон] — падкухцік, ты — музыка, Падмятайла, ваданос. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

éinschmeichelnd

a ліслі́вы

~e Musík — мелады́чная му́зыка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

амо́графы

(ад гр. homos = аднолькавы + -граф)

лінгв. словы, якія аднолькава пішуцца, але па-рознаму вымаўляюцца (напр. му́зыка — музы́ка, пáра — пара́).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)