агульнадасту́пны, ‑ая, ‑ае.

1. Даступны ўсім для карыстання, куплі і інш. Агульнадаступныя культурна-асветныя ўстановы. Агульнадаступная цана.

2. Зразумелы ўсім. Агульнадаступная музыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імпрэсіяністы́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да імпрэсіянізму, характэрны яму. Імпрэсіяністычная манера пісьма. Імпрэсіяністычная музыка.

2. Заснаваны толькі на асабістым ўражанні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

катыльён, ‑а, м.

Даўнейшы бальны танец (род кадрылі), фігуры якога чаргуюцца з элементамі вальса, мазуркі, полькі, а таксама музыка да гэтага танца.

[Фр. cotillon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тустэ́п, ‑а, м.

Амерыканскі парны бальны танец з двухдольным размерам, які быў пашыраны ў пачатку 20 ст. у Еўропе; музыка гэтага танца.

[Англ. two-step ад two — два і step — крок.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́дыё, нескл., н.

1. Спосаб перадачы і прыёму гукаў, сігналаў на адлегласць без правадоў пры дапамозе электрамагнітных хваль, што перадаюцца спецыяльнымі станцыямі.

Звязацца па р.

2. Прылада, апарат для прыёму гукаў такім чынам.

Правесці р.

3. Тое, што перадаецца такім спосабам (перадачы, музыка і пад.).

Слухаць р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ру́пар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Труба канічнай формы, якая служыць для ўзмацнення гуку.

Гаварыць у р.

2. Рэпрадуктар у выглядзе такой трубы.

З рупара даносілася музыка.

3. перан., чаго. Распаўсюджвальнік чыіх-н. ідэй, поглядаў (кніжн.).

Р. чужых ідэй.

|| прым. ру́парны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ляво́ніха, ‑і, ДМ ‑нісе, ж.

Беларускі парны народны танец, а таксама музыка да гэтага танца. У лявонісе імклівай Пары стройныя ідуць. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манама́нія, ‑і, ж.

Памяшанне на якой‑н. адной ідэі як адзін з відаў псіхічнага захворвання. // Вялікае захапленне чым‑н. Музыка стала яго манаманіяй.

[Ад грэч. mónos — адзін і mania — вар’яцтва.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зайгра́ць spíelen vt, vi; ánfangen* zu spíelen;

зайгра́ла му́зыка (die) Musík ertönte [erschállte], (die) Musík sétzte ein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

harmoniczny

harmoniczn|y

гарманічны;

~a muzyka — гарманічная музыка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)