фрагме́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Урывак якога-н. тэксту, мастацкага, музычнага твора.

Ф. з оперы «Дзяўчына з Палесся».

2. Абломак, рэшткі якога-н. твора мастацтва.

|| прым. фрагмента́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эстра́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

1. Падмосткі для канцэртных выступленняў артыстаў.

Выйсці на эстраду.

2. Музычнае ці драматычнае мастацтва — выкананне невялікіх твораў на сцэне, эстрадзе.

Музыка для эстрады.

|| прым. эстра́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

kúnstgemäß, kúnstgerecht

adv па ўсі́х пра́вілах маста́цтва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Kúnstgewerbe

n -s прыкладно́е маста́цтва, маста́цкая прамысло́васць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Dénkmalpflege, Dénkmalspflege

f - ахо́ва по́мнікаў (мастацтва, старажытнасці)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ángewandt

a прыкладны́

~e Kunst — прыкладно́е маста́цтва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Artístik

f -

1) маста́цтва цы́рка [эстра́ды, вар’етл]

2) майстэ́рства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

партрэ́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да партрэта. Партрэтнае мастацтва. Партрэтныя замалёўкі. Партрэтны жывапіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамо́ўніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прамоўцы, уласцівы яму. Прамоўніцкае мастацтва. Прамоўніцкі голас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абстракцыяні́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які мае адносіны да абстракцыянізму, абстракцыяніста. Абстракцыянісцкі жывапіс. Абстракцыянісцкае мастацтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)