ГАЛІМБА́ЕВА Айша Гарыфаўна
(н. 11.1.1918, г. Ісык, Казахстан),
казахскі жывапісец. Нар. мастак Казахстана (1967). Вучылася ў Алма-Ацінскім маст. вучылішчы (1939—43) і Усесаюзным ін-це кінематаграфіі (1943—49). Аўтар жывапісных работ: «Партрэт Абая» (1949), «Праводзіны сына Джамбула на фронт» (1951), «Народныя таленты» (1957), «Песня Казахстана» (1962), «Піяла кумысу» (1967); эскізаў касцюмаў да фільмаў, малюнкаў для альбома «Казахскі народны касцюм» (1959).
Г.А.Фатыхава.
т. 4, с. 461
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
гарніту́р
(фр. garniture)
1) камплект, поўны набор прадметаў пэўнага прызначэння (напр. г. мэблі);
2) тое, што і касцюм 1.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
moderately [ˈmɒdərətli] adv. уме́рана; больш-менш;
The house was moderately large. Дом быў не надта вялікі;
a moderately expensive suit не ве́льмі дарагі́ касцю́м
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
gala
ж.
1. банкет, урачыстасць;
2. парадная форма, святочны касцюм
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
купо́н, ‑а, м.
1. Адразны талон у каштоўных паперах на атрыманне працэнтаў з іх. Купоны аблігацый.
2. Адрэз тканіны на касцюм, сукенку, блузку са спецыяльнай аддзелкай, звычайна ў раскроеным выглядзе.
•••
Стрыгчы купоны гл. стрыгчы.
[Фр. coupon.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
убялі́ць, убялю, убеліш, убеліць; зак., што.
1. Добра выбеліць. Убяліць палотны.
2. Зрабіць усё белым, накрыць чым‑н. белым. Снег убяліў зямлю. Квецень убяліла сад.
3. Запэцкаць чым‑н. белым. Убяліць касцюм у мел.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
купа́льны I купа́льный (к Купа́лле)
купа́льны II в разн. знач. купа́льный;
к. сезо́н — купа́льный сезо́н;
к. касцю́м — купа́льный костю́м
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чы́стка ж., прям., перен. чи́стка;
адда́ць касцю́м у ~ку — отда́ть костю́м в чи́стку;
ч. парты́йнай арганіза́цыі — чи́стка парти́йной организа́ции
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Паліто́ ’верхняя вопратка, звычайна ніжэй каленаў, якая апранаецца на сукенку, касцюм і пад.’ (ТСБМ, Касп., Бяльк.), па́літа (Сл. ПЗБ, Сцяшк. Сл.), паліто́н (ТСБМ), пальтон (Сл. Брэс.), пальто́цік (Сл. ПЗБ) ’тс’. З польск. palito, palton, paleton, paltocik, якія ўзыходзяць да франц. paletot < ісп. palletoque ’плашч з капюшонам’ < лац. palla ’верхняе адзенне’ (гл. Праабражэнскі, 2, 10; Брукнер, 392; Фасмер, 3, 194). Параўн. пальто.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
лы́жны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да лыжаў. Лыжная фабрыка. Лыжны след. // Прызначаны для хадзьбы на лыжах. Лыжка касцюм. // Звязаны з хадзьбой, бегам на лыжах. Лыжны спорт. Лыжны паход.
2. Які складаецца з лыжнікаў. Лыжная каманда.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)