дамагчы́ся, ‑магуся, ‑можашся, ‑можацца; пр. дамогся, ‑маглася, ‑лося; заг. дамажыся; зак., чаго і з дадан. сказам.

Шляхам настойлівых намаганняў дабіцца пастаўленай мэты, здзяйснення чаго‑н. Дамагчыся свайго. □ Адзінае, чаго дамогся Салаўёў, — гэта дазволу звярнуцца са сваёй просьбай да брыгаднага камандавання. Шахавец. Кіра праз камітэт камсамола дамаглася, каб.. у цэху працаваў кніжны кіёск. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ядна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. што. Злучаць, звязваць што-н. з чым-н. пэўным чынам.

Я. рэкі каналам.

2. каго-што. Злучаць, збліжаць каго-, што-н. з кім-, чым-н., утвараючы адзінае цэлае; змяшчаць, аб’ядноўваць у сабе.

Дружная праца, узаемная павага і выручка ядналі сям’ю.

Творы пісьменніка яднаюць у сабе нацыянальныя і інтэрнацыянальныя матывы.

3. каго (што). Аб’ядноўваць, згуртоўваць для дружных агульных дзеянняў.

Рабочы камітэт яднае людзей розных спецыяльнасцей.

4. каго (што). Ствараць паміж кім-н. блізкія, сяброўскія адносіны, падтрымліваць цесную сувязь.

Нас яднаюць агульныя інтарэсы.

|| наз. ядна́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

раззбрае́ннe н

1. brüstung f -; Entwffnung f - (абяззбройванне);

я́дзернае раззбрае́нне nuklere brüstung;

камітэ́т па раззбрае́нні brüstungsausschuss m -es, -schüsse;

2. марск btakelung f - (судна)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

цэ́хавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да цэха, адпавядае патрабаванням цэха (у 1 знач.). Цэхавыя карпарацыі. Цэхавыя законы. Цэхавыя прывілеі.

2. Які мае адносіны да цэха (у 2 знач.), належыць цэху. Цэхавы сход. Цэхавае абсталяванне. Цэхавы камітэт. □ [Піліп] нават напісаў пра Міхаську ў цэхавую насценную газету. Кулакоўскі.

3. перан. Вузкі, замкнёны ў межах сваёй групы, прафесіі і пад.; абмежаваны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парти́йный

1. прил. парты́йны;

парти́йная организа́ция парты́йная арганіза́цыя;

парти́йный комите́т парты́йны камітэ́т;

парти́йное поруче́ние парты́йнае даручэ́нне;

2. сущ. парты́йны, -нага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Госкомизда́т (Госуда́рственный комите́т по дела́м изда́тельств, полигра́фии и книжно́й торго́вли) Дзяржкамвы́д, -да м. (Дзяржа́ўны камітэ́т па спра́вах выдаве́цтваў, палігра́фіі і кні́жнага га́ндлю).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

meet [mi:t] v. (met)

1. сустрака́ць, сустрака́цца;

Meet me at 6.00. Сустракай мяне ў 6.00.

2. спатка́ць, сустрэ́ць каго́-н. упершыню́, пазнаёміцца;

He met his wife at university. Ён пазнаёміўся з жонкай ва ўніверсітэце;

Pleased to meet you. BrE Nice meeting you. AmE Рады пазнаёміцца з вамі.

3. збіра́цца; засяда́ць (пра камітэт, групу і да т.п.);

Our committee meets once a month. Наш камітэт збіраецца раз на месяц.

4. : meet a demand/need/requirement задавальня́ць патрабава́нне/неабхо́днасць

5. : meet debts/expenses/costs вы́плаціць запазы́чанасць/выда́ткі/кошт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

парла́менцкі паліт, тс перан Parlamnts-;

парла́менцкая дэлега́цыя Parlamntsdelegation f -, -en;

парла́менцкі камітэ́т Parlamntsausschuss m -es, -schüsse;

парла́менцкая недатыка́льнасць (дэпута́та) parlamentrische Immunität (des bgeordneten);

парла́менцкім шля́хам auf parlamentrischem Wge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

праку́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пракурыць.

2. у знач. прым. Які набраўся дыму, прапахся дымам ад курэння; з адзнакамі працяглага курэння. Пракураны голас. □ У пракураным пакоі пры святле мігатлівай газоўкі засядае настаўніцкі камітэт. Хведаровіч. Верхняя губа з рэдкай рыжай шчэццю ўздрыгвае, агаляючы пракураныя зубы. Асіпенка. Пракураныя вусы Сымона былі апушчаны канцамі ўніз, з-пад густых навіслых брывей пранікліва глядзелі суровыя вочы. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пастанаві́ць, ‑наўлю, ‑новіш, ‑новіць; зак., з інф.

1. Прыняць пастанову; вырашыць. Дзеду Талашу пастанавілі выдаць чырвонаармейскую стрэльбу і быць за правадніка на разведцы. Колас. — Не даць [фашыстам] вывозіць хлеб! — пастанавіў падпольны бальшавікі камітэт. Лынькоў. Параіліся мужчыны, пагаманілі і пастанавілі: аддаць гэтых дзяцей Тарасу пад апеку. Нікановіч.

2. Вызначыць. Ды якія ж чыншы? Якія ўздумаецца пастанавіць чыноўнікам ды судовым крывапійцам, ды яшчэ з кожным годам усё большыя ды большыя. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)