Сце́нка 1 ’шырокая мяжа, вузкая палявая дарога’ (ТСБМ, Нас., Бяльк., Арх. Федар., Варл., ТС, Сл. ПЗБ, Чуд., Арх. Вяр., Нік., Оч.), ’дарога, якая праходзіць за будынкамі паўз вёску’ (Сл. ПЗБ; маладз., Янк. Мат.; Маш.), ’забытая старая дарога, па якой цяпер зрэдку ходзяць’ (Сцяшк.), ’прамая дарога каля лесу’ (пруж., Ск. нар. мовы), ’дарога, пратаптаная паміж двароў’ (Мат. Маг.), ’дарога ад вёскі да вёскі; дарога праз лес’ (Сл. ПЗБ). Параўн. укр. дыял. сте́нка, сті́нка ’палявая мяжа’ (Бел.-укр. ізал.), старое польск. ścianka ’вулачка, праход паміж сценамі’. Мартынаў (Зб. Крапіве, 212) на падставе зафіксаванага палес. стʼинка ’вулачка’ выводзіць са *stěnъka < *stegnъka, параўн. ст.-слав. стьгна ’вуліца’ < *stьgna ’дарожка’, шляхам замены д фрыкатыўным ɣ і ў выніку падаўжэння папярэдняга галоснага (> *stēnka), што сумніўна, гл. сцяна 2.
Сце́нка 2 ’мера палатна’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ, Мат. Гом.), ’частка асновы пры тканні’ (Нік., Оч.; ашм., Стан.). Гл. сцяна 3.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
snake2 [sneɪk] v. lit. ві́цца, круці́цца;
The road snaked into the forest. Дарога вілася ў лес.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
непрае́зджы, ‑ая, ‑ае.
Цяжкі або немагчымы для праезду. Бярлога была ў дзікім гушчарніку, ніхто не парушаў спакой, хаця і праходзіла недалёка лясная дарога, але была яна глухой і непраезджай. Лынькоў. Сэрца .. [Даніка] стукала трывожна, часта, — а што калі дарога акажацца зусім непраезджай?.. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
граві́йны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да гравію. Гравійныя кар’еры. Гравійны пласт. // Накрыты гравіем. Гравійная дарога.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грэ́йдэрны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да грэйдэра. Грэйдэрны адвал. // Зроблены пры дапамозе грэйдэра. Грэйдэрная дарога.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выгіна́сты, ‑ая, ‑ае.
Разм. Выгнуты, звілісты. Выгінастая шабля. Выгінастая сцежка. □ Дарога ішла паўз выгінастую затоку. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абката́цца, ‑аецца; зак.
1. Зрабіцца роўным, гладкім; утрамбавацца ад язды. Дарога абкаталася.
2. Спец. Прайсці абкатку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праву́лак, ‑лка, м.
Разм. Вузкая дарога паміж дамамі. Узброеныя вінтоўкамі, .. [Васіль і Люба] цёмнымі правулкамі папляліся да ракі. Няхай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́матаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак. (разм.).
1. каго-што. Знясіліць, змардаваць, змучыць.
В. усе сілы.
Дарога мяне выматала.
В. душу.
2. што. Прымусіць паступова выдаткаваць; выцягнуць, забраць па частках усё.
В. усе грошы.
|| незак. вымо́тваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)