да́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

У шашачнай гульні: шашка, якая дайшла да апошняга рада клетак праціўніка і набыла права рухацца на любую колькасць клетак.

Прайсці ў дамкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́ключыцца, -чуся, -чышся, -чыцца; зак.

1. Перастаць удзельнічаць у чым-н.

В. з гульні.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Перастаць дзейнічаць, адключыўшыся.

Матор выключыўся.

|| незак. выключа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цот, -у, М цо́це, м.

Лік, які дзеліцца на два без астатку.

◊

Цот і лішка — гульня, пабудаваная на ўгадванні колькасці прадметаў, узятых у жменю вядучым гульні.

Гуляць у ц. і лішку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

hazardowy

hazardow|y

азартны;

gry ~e — азартныя гульні

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прайгра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. што і без дап. Пацярпець няўдачу ў гульні, спаборніцтве, спрэчцы і пад.

П. матч.

П. у спрэчцы.

2. што. Пазбавіцца чаго-н. у выніку азартнай гульні; прагуляць.

П. грошы.

3. што і без дап. Сыграць, выканаць.

П. пласцінку.

Аркестр прайграў уверцюру.

4. Правесці які-н. час, іграючы на чым-н.

П. дзве гадзіны на раялі.

|| незак. прайграва́ць, -раю́, -рае́ш, -рае́; -раём, -раяце́, -раю́ць (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вільна ’ямка ў зямлі пры гульні і для гульні ў «вільну»’ (Шн., Мат., 3). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

блеф, ‑у, м.

Выдумка, падман з мэтай выхвалення або запалохвання (ад назвы прыёму картачнай гульні ў покер).

[Англ. bluff.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карцёжны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гульні ў карты, звязаны з ёй. Карцёжная гульня. Карцёжны стол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ро́зыгрыш, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. разыгрываць — разыграць (у 3, 5 знач.).

2. Нічыйны вынік гульні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шу́лер, ‑а, м.

Ігрок, які ў картачнай гульні выкарыстоўвае махлярскія, ашуканскія прыёмы. // перан. Наогул падманшчык, махляр, ашуканец.

[Польск. szuler.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)