Шуцбу́нд

(ням. Schutzbund = літар. саюз абароны)

ваенізаваная арганізацыя сацыял-дэмакратычнай партыі Аўстрыі ў 1920—30-я гады, якая была разгромлена ўрадавымі войскамі ў 1934 г.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Тэ́рмас ‘ізаляваны посуд для захавання цёплым яго змесціва’ (ТСБМ). Ад рус. те́рмос ‘тс’ з адаптаванага ў 1920‑я гады ням. Thermosflasche ‘тс’ або ўтворанага непасрэдна ад англ. thermos flaske ‘тс’, у аснове якіх грэч. νέρμη ‘цяпло’ (ЕСУМ, 5, 556; Арол, 4, 64).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

past2 [pɑ:st] adj.

1. міну́лы;

in past years/centuries/ages у міну́лыя гады́/стаго́ддзі/эпо́хі

2. ling. про́шлы;

the past tense про́шлы час

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

seventy [ˈsevnti] num., n. се́мдзесят;

the seventies гады́, тэмперату́ра ад 70 да 79;

in оne’s seventies : He is in his seventies. Яму за семдзесят.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пасерабры́ць сов.

1. посеребри́ть, вы́серебрить;

2. (сделать серебристым) посеребри́ть;

і́ней ~ры́ў дрэ́выи́ней посеребри́л дере́вья;

гады́ы́лі галаву́ — го́ды посеребри́ли го́лову

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навесялі́цца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Разм. Павесяліцца многа, уволю. Калі [Акіліна] аддавала дачку, дык і наплакалася і навесялілася за многія гады. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назаўжды́, прысл.

Тое, што і назаўсёды. Каб слава дружыла з табой праз гады, ты з працай зрадніся, мой сын, назаўжды. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Гараваць некаторы час. Гады два пагаруем, папакутуем, а там жыць будзем як лепш не трэба. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзяво́цкі, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і дзявочы. Дзявоцкія гады. Дзявоцкія уборы. □ Праз цябе, дзявоцкая краса, Слёзы коцяцца, як буйная раса. Багдановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адве́чнасць, ‑і, ж.

Выс. Існаванне з самага пачатку; спрадвечнасць; далёкае мінулае. Мне марыцца: Нібыта той дарогай з адвечнасці вярнуліся гады. Кляшторны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)