рэкаменда́цыя ж. Empféhlung f -, -en;

з яго́ рэкаменда́цыі auf séine Empféhlung (hin);

выко́нваць рэкаменда́цыі Empféhlungen befólgen;

прад’яўля́ць рэкаменда́цыю Empféhlung vórlegen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бу́фер м.

1. тэх., Dämpfer m -s, -;

2. чыг., тс. перан. Púffer m -s, -;

выко́нваць ро́лю бу́фера als Púffer díenen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

fulfil(l)

[fʊlˈfɪl]

v.t.

1) выко́нваць (абяца́ньне, абавя́зак, кантра́кт)

2) ажыцьцяўля́ць; здавальня́ць (вымо́гі); адпавяда́ць (умо́вам, мэ́це)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

sprawować

незак. выконваць;

sprawować urząd — займаць пасаду;

sprawować kontrolę — кантраляваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bisować

незак.

1. бісіраваць; выконваць на біс;

2. крычаць біс

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

абавя́зак, ‑зку, м.

Тое, што хто‑н. павінен выконваць у адпаведнасці з грамадскімі або асабістымі патрабаваннямі. Усеагульны воінскі абавязак. Пачэсны абавязак. Пачуццё абавязку. Правы і абавязкі грамадзян. □ Воінская служба ў радах Узброеных Сіл СССР — ганаровы абавязак савецкіх грамадзян. Канстытуцыя СССР. [Жлукта:] Прыбыўшы ў ваш горад, я палічыў абавязкам засведчыць вам сваю пашану. Крапіва. // звычайна мн. (абавя́зкі, ‑аў). Сукупнасць спраў або даручэнняў, ускладзеных на каго‑н. і абавязковых для выканання. Выконваць абавязкі. Ускласці абавязкі. □ Свае старшынскія абавязкі Люба здала Міхалу. Васілевіч.

•••

Несці абавязкі гл. несці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kreować

kre|ować

незак.

1. кніжн. ствараць;

poeta ~uje świat wyobraźni — паэт стварае фантастычны свет;

2. кніжн. іграць, выконваць;

~ować rolę — выконваць ролю

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

апра́ксія

(гр. apraksia = бяздзейнасць)

парушэнне здольнасці выконваць мэтанакіраваныя рухі ў выніку паражэння пэўных аддзелаў кары галаўнога мозга.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

objective​1 [əbˈdʒektɪv] n. мэ́та, зада́ча; імкне́нне;

the main/primary/principal objective асно́ўная/гало́ўная мэ́та;

achieve/meet one’s objective дасяга́ць мэ́ты, выко́нваць зада́чу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дэпута́т, ‑а, М ‑таце, м.

1. Выбарны прадстаўнік, член выбарнай дзяржаўнай установы. Дэпутат Вярхоўнага Савета. Дэпутат сельсавета.

2. Выбраная або прызначаная асоба, упаўнаважаная выконваць якое‑н. даручэнне. Сцяпана выбралі дэпутатам і адправілі яго да настаўніка. Колас.

[Лац. deputatus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)