покола́чивать несов., разг.

1. пасту́кваць;

2. (бить время от времени) біць час ад ча́су.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

paw

[pɔ]

1.

n.

ла́па f.

2.

v.

1) дакрана́цца, хапа́ць або́ біць ла́пай

2) біць капыто́м у зямлю́ (пра каня́)

3) ца́паць, ма́цаць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

obuch

м. абух;

walić ~em — біць абухом

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

clobber

[ˈklɑ:bər]

v., Sl.

1) бі́ць; лупцава́ць

2) разьбіва́ць; перамага́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

захлеста́ть сов., разг.

1. (розгами) захваста́ць; засячы́;

2. (начать хлестать) пача́ць хваста́ць; пача́ць сцяба́ць; пача́ць пля́скаць; пача́ць біць; (о дожде) пача́ць лупі́ць, пача́ць ліць; (начать бить струёй) пача́ць лі́цца, пача́ць біць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

überquellen

* vi (s) біць крыні́цай, пераліва́цца це́раз край

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

übersprudeln

vi (h, s) біць крыні́цай (тс. перан.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

дубе́ц, ‑бца, м.

Тонкі гібкі прут; розга. Біць дубцом. □ Дзімка перадаў Крывачубу вуду, рыбу, нанізаную на лазовы дубец, і бягом кінуўся да Сяргея. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́рубіць, -блю, -біш, -біць; -блены; зак., што.

1. Зрубіць, пабудаваць што-н.

Чаго і з сцяны не вырубіш? (загадка).

2. Здабыць руду, вугаль.

Вырубіў 102 тоны вугалю.

|| незак. выруба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. вы́рубка, -і, ДМ -бцы, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адасо́біць, -блю, -біш, -біць; -блены; зак.

1. каго-што. Аддзяліцца, выдзеліць з агульнага, цэлага; паставіць у асобае становішча.

А. участак зямлі ў садзе.

2. што. У граматыцы: зрабіць адасобленым (у 2 знач.).

А. азначэнне.

|| незак. адасабля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. адасабле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)