Важні́чы ’асоба, адказная за ўзважванне’ (Нас.). Да важыць, вага; параўн. ляснічы, паляўнічы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вазаблада́ць ’авалодаць’ (Нас.). Па фанетычных і марфалагічных прыкметах — запазычанне з ц.-слав.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Валы́ндзік ’валында, хлопчык, які не сядзіць дома’ (Нас.). Да валындацца, валандацца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Вандруга, вандрюга ’бадзяга’ (Нас.). Да вандраваць з экспрэсіўнай суфіксацыяй; параўн. зладзюга, падлюга.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вао́даль ’удалечыні’ (Нас.). Прэфіксальнае ўтварэнне ад прыслоўя *о́даль (< даль); параўн. рус. поодаль.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Верлаво́кі ’лупаглазы, касаглазы’ (Др.-Падб., Гарэц., Нас., Касп., Лысенка, ССП). Гл. варлаво́кі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Адшаба́саваць ’адсвяткаваць шабас’ (Нас.), адшабысыць ’адсвяткаваць (пра яўрэяў)’, ’адлупцаваць’ (Бяльк.). Гл. шабасаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

По́ценко ’танкавата’ (Нас.). Ад по- (гл.) і цепка (гл.), як поцемно, поцесна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

По́цесна ’цеснавата’ (Нас.). Ад по- (гл.) і цесна (гл.), як поценко, поцемно.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пралі́к ’памылка пры лічэнні’ (Нас.). Зваротны дэрыват ад пралічыцца < польск. przeliczyć się.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)