гідралі́мфа

(ад гідра- + лімфа)

вадкасць, якая цыркулюе ў каналах кішачна-сасудзістай сістэмы некаторых кішачнаполасцевых жывёл, забяспечваючы клеткі пажыўнымі рэчывамі і выводзячы прадукты абмену.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гідрамеду́за

(ад гідра- + медуза)

1) медузоідная асобіна некаторых кішачнаполасцевых жывёл падкласа гідроідных;

2) паўзун сям. змеяшыйных чарапах, пашыраны ў прэсных вадаёмах Паўд. Амерыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэваста́цыя

(лац. devastatio = спусташэнне, знішчэнне)

комплекс мерапрыемстваў па знішчэнню ўзбуджальнікаў інвазійных і інфекцыйных хвароб чалавека, жывёл і раслін у геаграфічнай або гаспадарчай зоне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

імунаглабулі́ны

(ад імуна- + глабуліны)

складаныя бялкі з групы глікапратэідаў, якія змяшчаюцца ў сываратцы крыві пазваночных жывёл і чалавека і ўдзельнічаюць у стварэнні імунітэту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

інадапта́цыя

(ад ін- + адаптацыя)

наяўнасць у асобных груп жывёл такіх прыстасаванняў, якія ў ходзе эвалюцыі выяўляюцца недасканалымі і вядуць да вымірання гэтых груп.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

куты́кула

(лац. cuticula = скурка)

1) шчыльнае ўтварэнне на паверхні эпітэлію жывёл і чалавека;

2) тонкая плеўка, якая пакрывае эпідэрміс лістоў і сцёблаў раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лака́цыя

(лац. locatio)

1) вызначэнне месцазнаходжання аб’екта з дапамогай лакатара;

2) здольнасць некаторых жывёл арыентавацца і шукаць корм пры дапамозе асобых органаў пачуццяў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лейшмані́я

[н.-лац. leishmania, ад англ. Leishman = прозвішча англ. урача (1865—1926)]

прасцейшае групы трыпанасомаў, якое паразітуе ў арганізме чалавека і некаторых жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мелані́н

(ад гр. melas, -anos = чорны)

пігмент карычневага або чорнага колеру, які трапляецца ў тканках жывёл і чалавека (у скуры, валасах і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пралакці́н

(ад лац. pro = для + lac, lactis = малако)

гармон пярэдняй часткі гіпофіза, які рэгулюе ў жывёл і чалавека функцыі малочных залоз і яечнікаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)