Непазо́рны (непазо́рный) ’непрыглядны, непрывабны’ (Яруш.). Гл. пазо́рны (позо́рный) ’прыгожы на выгляд’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ку́кіш ’фіга’ (ТСБМ, Нас., Шат., Сл. паўн.-зах., Грыг.). Гл. кука2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кула́жыцца ’станавіцца пахмурным (пра надвор’е)’ (Нас., Юрч.). Параўн. кулагацца (гл.). Гл. кулага.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кірава́цца ’паступаць’ (ТСБМ, Сл. паўн.-зах., КЭС, лаг., Нас., Гарэц.). Гл. кіраваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кішма — у выразе кішма кішэць (ТСБМ, Нас., ТС, Янк. БП). Гл. кішэць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ляда́шчыц ’нячысцік у выглядзе падучай хваробы’ (Нас.). Да лядашчы ’слабы, нядужы’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Маве́нне ’размова’, ’мова’ (Нас.). З польск. mówienie ’тс’. Да мова, мовіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ма́хціц ’ашуканец, хлус’ (Нас.). Рыфмаванае ўтварэнне да шляхціц ад маха́ць ’хлусіць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мгне́нне ’імгненне’ (Нас.), ст.-бел. мгненіе запазычана са ст.-польск. mgnienie ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Выдрэ́ць ’рабіцца смялей, станавіцца дзёрзкім’ (Нас.). Ад выдра2 ’пранырлівы, хітры чалавек’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)