панадзіма́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

1. (1 і 2 ас. мн. не ўжыв.). Надзьмуцца паветрам, газам — пра ўсё, многае.

2. Натапырыўшыся, скурчыцца (пра птушак). Панадзімаліся галубы на холадзе.

3. перан. Пакрыўдзіцца — пра многіх. Хлапчукі панадзімаліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адарыза́цыя

(ад лац. odorare = рабіць пахучым)

1) дадаванне да газу пахучых рэчываў, якія б сігналізавалі пра яго выцяканне з газаправода або пасудзіны;

2) распыленне ў паветры памяшкання рэчываў з прыемным пахам.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

эпіло́г

(гр. epilogos, ад ері = пасля + logos = слова)

1) заключная частка літаратурнага твора, у якой паведамляецца пра далейшы лёс герояў;

2) заключная сцэна ў оперы;

3) перан. завяршэнне, развязка чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

забо́та ж. кло́пат, -ту м.; (беспокойство) турбо́та, -ты ж.;

прояви́ть забо́ту о ко́м-л. паклапаці́цца аб кім-не́будзь (пра каго́-не́будзь);

без забо́т, без забо́ты без клапо́т, без турбо́т;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

broken​1 [ˈbrəʊkən] adj.

1. злама́ны; разбі́ты;

get broken злама́цца; разбі́цца

2. асла́блены, падарва́ны (пра здароўе)

3. пару́шаны (пра слова, сон і да т.п.)

4. лама́ны;

He spoke in broken French. Ён гаварыў на ламанай французскай мове.

5. няро́ўны, бугры́сты (пра зямлю)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

umwehen

I úmwehen

vt здзіма́ць; пераку́льваць, абаро́чваць (пра вецер)

II umwéhen

vt абвява́ць, абдзіма́ць (пра вецер)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

umwógen

vt

1) хвалява́цца (вакол чаго-н., пра воды)

2) а(б)кружа́ць (пра натоўп, шум)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

verdüstern

vt

1.

1) азмро́чваць

2) аху́тваць

2.

(sich) пацямне́ць (пра неба); азмро́чвацца; засмуча́цца (пра позірк)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

зялёны, -ая, -ае.

1. Колеру травы, лісця.

Зялёная тканіна.

Зялёная фарба.

2. Пра колер твару: бледны, з зямлістым адценнем (разм.).

З. твар.

3. Які мае адносіны да расліннасці, які складаецца, зроблены з зелені (у 2 і 3 знач.).

Зялёныя насаджэнні.

З. корм.

4. Недаспелы, няспелы.

Зялёныя яблыкі.

Журавіны яшчэ зялёныя.

5. перан. Нявопытны з прычыны маладосці.

З. падлетак.

Молада-зелена (пра нясталую, нявопытную моладзь).

◊

Зялёная вуліца — ужыв. як сведчанне таго, што шлях для транспарту свабодны, святлафоры адкрыты; таксама перан.: пра бесперашкоднае праходжанне чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ка́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

1. Апавядальны твор вуснай народнай творчасці або літаратурны твор пра выдуманых асоб і падзеі, пераважна з удзелам чарадзейных фантастычных сіл.

Беларускія народныя казкі.

Казкі народаў Усходу.

2. Выдумка, няпраўда, мана.

Усё гэта — казкі.

◊

Бабскія казкі — беспадстаўныя нагаворы.

Казка пра белага бычка (разм., неадабр.) — пра бясконцае паўтарэнне аднаго і таго ж з самага пачатку.

|| памянш. ка́зачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 знач.).

|| прым. ка́зачны, -ая, -ае (да 1 знач.).

К. жанр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)