ферт назоўнік | мужчынскі род

  1. Старая назва літары «ф».

  2. Самаздаволены, фарсісты і франтаваты чалавек (размоўнае).

    • Фертам хадзіць або глядзець (размоўнае) — мець самаздаволены выгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

аптымізм назоўнік | жаночы род

Бадзёрае і жыццярадаснае светаадчуванне, пры якім чалавек верыць у лепшае, у поспех; процілегласць песімізм.

|| прыметнік: аптымістычны.

|| назоўнік: аптымістычнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

бязгрэшны прыметнік

  1. Які не рабіў грахоў.

    • Гэта быў б. чалавек.
  2. Які не мае ў сабе нічога дрэннага; чысты.

    • Бязгрэшныя думкі.

|| назоўнік: бязгрэшнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

абітурыент назоўнік | мужчынскі род

  1. Выпускнік сярэдняй школы (устарэлае).

  2. Чалавек, які паступае ў вышэйшую або спецыяльную навучальную ўстанову.

|| жаночы род: абітурыентка.

|| прыметнік: абітурыенцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

ліхвяр назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які дае грошы ў доўг і бярэ вельмі высокія працэнты за іх.

|| жаночы род: ліхвярка.

|| прыметнік: ліхвярскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

мастадонт назоўнік | мужчынскі род

Вялізная дапатопная млекакормячая жывёліна атрада хобатных.

  • Не чалавек, а м. (пра каго-н. вялікага і нязграбнага).

|| прыметнік: мастадонтавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

наглядальны прыметнік

  1. Уважлівы, які ўмее добра назіраць, падмячаць.

    • Н. чалавек.
  2. Які служыць для наглядання за кім-, чым-н.

    • Н. пункт.

|| назоўнік: наглядальнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

інтэлігентны прыметнік

  1. Які належыць да інтэлігенцыі, а таксама чалавек, які валодае вялікай унутранай культурай.

    • Інтэлігентныя паводзіны.
  2. Уласцівы інтэлігенту.

    • І. выгляд.

|| назоўнік: інтэлігентнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

абыя́кавы, -ая, -ае.

Які не выяўляе ніякай цікавасці да каго-, чаго-н., безуважны, раўнадушны да ўсяго. А. да людзей чалавек. Абыякавыя адносіны да працы.

|| наз. абыя́кавасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

аднаго́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м., чый або з кім (разм.).

Чалавек аднаго года нараджэння з кім-н.; равеснік.

|| ж. аднаго́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)