ферт назоўнік | мужчынскі род
-
Старая назва літары «ф».
-
Самаздаволены, фарсісты і франтаваты чалавек (размоўнае).
- Фертам хадзіць або глядзець (размоўнае) — мець самаздаволены выгляд.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
аптымізм назоўнік | жаночы род
Бадзёрае і жыццярадаснае светаадчуванне, пры якім чалавек верыць у лепшае, у поспех; процілегласць песімізм.
|| прыметнік: аптымістычны.
|| назоўнік: аптымістычнасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
бязгрэшны прыметнік
-
Які не рабіў грахоў.
-
Які не мае ў сабе нічога дрэннага; чысты.
|| назоўнік: бязгрэшнасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
абітурыент назоўнік | мужчынскі род
-
Выпускнік сярэдняй школы (устарэлае).
-
Чалавек, які паступае ў вышэйшую або спецыяльную навучальную ўстанову.
|| жаночы род: абітурыентка.
|| прыметнік: абітурыенцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
ліхвяр назоўнік | мужчынскі род
Чалавек, які дае грошы ў доўг і бярэ вельмі высокія працэнты за іх.
|| жаночы род: ліхвярка.
|| прыметнік: ліхвярскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
мастадонт назоўнік | мужчынскі род
Вялізная дапатопная млекакормячая жывёліна атрада хобатных.
- Не чалавек, а м. (пра каго-н. вялікага і нязграбнага).
|| прыметнік: мастадонтавы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
наглядальны прыметнік
-
Уважлівы, які ўмее добра назіраць, падмячаць.
-
Які служыць для наглядання за кім-, чым-н.
|| назоўнік: наглядальнасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
інтэлігентны прыметнік
-
Які належыць да інтэлігенцыі, а таксама чалавек, які валодае вялікай унутранай культурай.
-
Уласцівы інтэлігенту.
|| назоўнік: інтэлігентнасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
абыя́кавы, -ая, -ае.
Які не выяўляе ніякай цікавасці да каго-, чаго-н., безуважны, раўнадушны да ўсяго. А. да людзей чалавек. Абыякавыя адносіны да працы.
|| наз. абыя́кавасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)
аднаго́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м., чый або з кім (разм.).
Чалавек аднаго года нараджэння з кім-н.; равеснік.
|| ж. аднаго́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)