Verbum

каласа́льны, -ая, -ае.

Незвычайна вялікі, велізарны.

Каласальныя сродкі.

|| наз. каласа́льнасць, -і, ж.

каласі́сты, -ая, -ае.

3 мноствам каласоў або з буйным калоссем.

Каласістая пшаніца.

|| наз. каласі́стасць, -і, ж.

каласі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -сі́цца; незак.

Выпускаць колас, каласаваць.

Жыта пачынае к.

каласні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Чыгунная рашотка ў печах для праходу паветра пад паліва і выпадзення попелу з топкі.

2. мн. Рашотка з брусоў у верхняй частцы тэатральнай сцэны для мацавання дэкарацый.

|| прым. каласніко́вы, -ая, -ае.

каласо́к гл. колас.

калатня́, -і́, ж. (разм.).

1. Сварка з крыкам, шумам (звычайна з пабоямі).

Кожны вечар у іх к.

2. Бойка, патасоўка.

калато́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, мн. -і, -то́вак, ж.

Хатняя прылада ў выглядзе лапатачкі, палачкі з крыжавінай, кружком і пад. на ніжнім канцы, якой збіваюць масла або размешваюць што-н.

|| прым. калато́вачны, -ая, -ае.

калату́ша, -ы, ж. (разм.).

1. Размешаная гразь, вада са снегам, усякая негустая маса.

На агародзе к. ад частых дажджоў.

2. Негустая вараная страва з раскалочанай у вадзе ці малацэ мукі.

калаўро́т, -а, М -ро́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Прыстасаванне для ручнога прадзення кудзелі, якое прыводзіцца ў рух понажам.

2. Ручны сталярны інструмент для свідравання адтулін.

3. Прыстасаванне для падымання грузаў: вал з ручкай, на які намотваецца трос, ланцуг.

|| прым. калаўро́тны, -ая, -ае.

калаці́цца, калачу́ся, кало́цішся, кало́ціцца; незак.

1. Дрыжаць, хістацца, трэсціся.

Сцены калоцяцца ад выбухаў.

К. ад страху.

Лісце калоціцца.

Сэрца моцна калоціцца.

2. Сварыцца, біцца (разм.).

3. перан. Непакоіцца, хвалявацца за каго-, што-н., клапаціцца аб кім-н.; ашчадна расходаваць.

К. за сваё дабро.