globetrotter

[ˈgloʊb,trɑ:tər]

n.

кругасьве́тны падаро́жнік; чалаве́к, які́ падаро́жнічае па сьве́це

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Goth

[gɑ:Ө]

n.

1) гот -а m.

2) нецывілізава́ны чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

scarecrow

[ˈskerkroʊ]

n.

1) пу́дзіла n.

2) худы́, цыба́ты чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

wimp

[wɪmp]

n., Sl.

слабахара́ктарны, бязво́льны чалаве́к, хлю́пік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

асо́ба, -ы, мн. -ы, асо́б, ж.

1. Асобны чалавек у грамадстве, індывідуум. Роля асобы ў гісторыі.

2. Чалавек, які трымае сябе важна, ганарліва; персона. Дзядзька наш — а.!

3. Сукупнасць уласцівасцей пэўнага чалавека, яго характару, паводзін і пад. Усебаковае развіццё асобы.

4. Чалавек, імя якога не хочуць называць (часцей пра жанчыну). Званіла адна а.

5. Граматычная катэгорыя, якая паказвае аднесенасць да таго, хто гаворыць (першая асоба), з кім гаворыць (другая асоба) ці да таго, хто не з’яўляецца ні тым, хто гаворыць, ні субяседнікам (ці да неадушаўлёнага прадмета) (трэцяя асоба). Асобы дзеяслова.

○

Давераная асоба — чалавек, якому што-н. давяраецца, які можа дзейнічаць ад імя таго, хто давярае.

Дзеючая асоба — персанаж у тэатры, персанаж у драматычным творы.

◊

Зацікаўленая асоба — асоба, якая мае інтарэс да якой-н. справы.

Службовая асоба — асоба, якая займае пасаду ў дзяржаўнай установе.

|| прым. асабо́вы, -ая, -ае (да 5 знач.). А. займеннік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

злоснік назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які мае зло на каго-н., вораг.

  • Сябры і злоснікі.

|| жаночы род: злосніца.

|| прыметнік: злосніцкі.

  • Злосніцкія нагаворы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

каверзны прыметнік | размоўнае

  1. Які робіць каверзы, схільны да іх.

    • К. чалавек.

  2. Які заключае ў сабе каверзу, заблытаны, складаны.

    • Каверзнае пытанне.

|| назоўнік: каверзнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

карыслівы прыметнік

  1. Заснаваны на карысці, які мае на ўвазе карысць.

    • Карыслівыя намеры.

  2. Які імкнецца да асабістай выгады, нажывы.

    • К. чалавек.

|| назоўнік: карыслівасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

лакей назоўнік | мужчынскі род

  1. Слуга ў багатым доме, у гасцініцы, рэстаране.

  2. пераноснае значэнне: Чалавек, які падхалімнічае, выслужваецца (неадабральнае).

|| прыметнік: лакейскі.

  • Лакейскія манеры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

скараход назоўнік | мужчынскі род

  1. Чалавек, які вельмі хутка ходзіць, а таксама спартсмен — спецыяліст па хадзьбе, бегу (на лыжах, каньках).

  2. Даўней: пасыльны, ганец.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)