мярцвяк назоўнік | мужчынскі род

Мёртвы чалавек; нябожчык.

|| прыметнік: мярцвяцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

надакучлівы прыметнік

Такі, які дакучае.

  • Н. чалавек.

|| назоўнік: надакучлівасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

нерухавы прыметнік | размоўнае

Непаваротлівы, марудлівы.

  • Н. чалавек.

|| назоўнік: нерухавасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

няўдачнік назоўнік | мужчынскі род

Няўдачлівы чалавек.

|| жаночы род: няўдачніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

прыдзіра назоўнік | мужчынскі і жаночы род | размоўнае

Прыдзірлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пустагаловы прыметнік | размоўнае

Бесталковы, неразумны.

  • П. чалавек.

|| назоўнік: пустагаловасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

раўнівец назоўнік | мужчынскі род

Раўнівы чалавек.

|| жаночы род: раўнівіца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

мармоль назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Нелюдзімы, пануры, негаваркі чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

ардэнаносец назоўнік | мужчынскі род

Чалавек або арганізацыя, узнагароджаныя ордэнам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

асвечаны прыметнік

Адукаваны, развіты, культурны.

  • А. чалавек.

|| назоўнік: асвечанасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)