predominant

[prɪˈdɑ:mɪnənt]

adj.

1) які́ ма́е больш сі́лы, ула́ды, уплы́ву

2) перава́жны, які́ пераважа́е (у сі́ле, уплы́ве, лі́ку), які́ ма́е перава́гу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

амні́стыя

(гр. amnestia = дараванне)

адмена ці змякчэнне судовага пакарання па рашэнню вярхоўнай улады.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дэкрэ́т

(фр. décret, ад лац. decretum)

пастанова вярхоўнай улады, якая мае сілу закона.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

белагвардзе́ец, ‑дзейца, м.

Той, хто змагаўся ў радах белай гвардыі супраць Савецкай улады, а таксама член антысавецкай контррэвалюцыйнай ваеннай арганізацыі; контррэвалюцыянер. Бітва кіпела, не заціхала, Кроў вызначала ў полі сляды, Белагвардзейцы, як генералы, Беглі, ўцякалі а хто куды. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэга́лія ж

1. (знак манархічнай улады) Insígni¦en pl;

2. (манапольнае права) Regál(e) n -s, -li¦en;

3. мн:

рэга́ліі (знакі ўзнагароды) Áuszeichnungen pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ле́нсман

(шв. lansman)

прадстаўнік паліцэйскай і падатковай улады ў прыгарадах і сельскіх мясцовасцях Швецыі і Фінляндыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

безула́ддзе, ‑я, н.

Адсутнасць дзяржаўнай улады; адсутнасць кіраўніцтва. У Журавічах, якія ад Альхова за дваццаць вёрст, безуладдзе... Навуменка. // Адсутнасць здольнасці валодаць сабой. Ведаючы сваё безуладдзе над уласнай весялосцю, .. [Герасім Іванавіч] неяк раптам, праз сілу, устае на ногі і падыходзіць да акна. Карамазаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэквізі́цыя, ‑і, ж.

Прымусовае адчужэнне або часовая канфіскацыя органамі дзяржаўнай улады маёмасці, якая належыць асобным грамадзянам ці грамадскім арганізацыям. У 1918 годзе Народнаму Камісарыяту маёмасцей маладой Савецкай рэспублікі была даручана рэквізіцыя і захаванне ўсіх прыватных калекцый і збораў мастацкіх каштоўнасцей. «Маладосць».

[Ад лац. requisitio — патрабаванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уці́ск, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. уціскаць ​2.

2. Грубае абмежаванне ў правах каго‑н.; прыгнёт. Сацыяльны ўціск. Каланіяльны ўціск. □ Улады ішлі з уціскам новым, Адно, што ведалі — караць. Забраў апошнюю карову Той прыстаў, што крычаў: ура! Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зня́ты

1. (звольнены) séines Ámtes [Póstens] enthóben; ábgesetzt;

зня́ты ад ула́ды entmáchtet;

2. (ураджай) ábgeerntet; die ábgebrachte Érnte;

3. фота áufgenommen;

4. (памяшканне) gemíetet, vermíetet

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)