прасціна́, -ы́, мн. про́сціны і (зліч. 2, 3, 4) прасціны́, про́сцін, ж. Доўгі і шырокі кавалак тканіны, які падсцілаецца на пасцелі.

|| памянш. прасці́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

|| прым. прасці́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

то́рба, -ы, мн. -ы, торб і -аў, ж.

Невялікі мяшок звычайна з даматканай тканіны.

Напужаў мех, дык і т. страшна (прыказка).

|| памянш. то́рбачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. то́рбачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трыката́ж, ‑у, м.

1. Тканіна машыннай вязкі. Шаўковы трыкатаж.

2. зб. Вырабы з такой тканіны. Спартыўны трыкатаж. Верхні трыкатаж,

[Фр. tricotage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штрукс, ‑у, м.

1. Тканіна, падобная на вельвет.

2. толькі мн. (штру́ксы, ‑аў). Штаны асобага крою з такой тканіны.

[Ням. Struck.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lice

н.

1. твар;

2. добры (правы) бок (тканіны)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мануфакту́ра ж.

1. эк. Manufaktúr f -, -en;

2.: (тканіны) Textíli¦en pl, Stóffe pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нашы́ўка, -і, ДМ -шы́ўцы, мн. -і, -шы́вак, ж.

1. гл. нашыць.

2. Кавалак тканіны, скуры і пад., нашытыя на што-н.

Сумка з нашыўкай.

3. Знак адрознення вайсковых званняў.

Афіцэрскія нашыўкі.

|| прым. нашы́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

patchwork

[ˈpætʃwɜ:rk]

n.

ла́таньне; пасшыва́ныя абрэ́зкі ткані́ны; ко́ўдра, дывано́к, зро́бленыя з такіх абрэ́зкаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

würflig, würfelig

a

1) кубі́чны; шасцігра́нны

2) клятча́ты, у ша́шачку (пра малюнак тканіны)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

апрэту́ра, ‑ы, ж.

Спец.

1. Апрацоўка тканіны, скуры і пад. асобымі рэчывамі для надання канчатковага выгляду.

2. Лак для скуры.

[Ад фр. apprêter — канчаткова апрацоўваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)