но́рма

(лац. norma)

1) агульнапрыняты, абавязковы ў пэўным асяроддзі парадак, лад чаго-н. (напр. нормы паводзін, этычныя нормы);

2) устаноўленая мера, сярэдняя велічыня чаго-н. (напр. н. выпрацоўкі, н. выпадзення ападкаў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

education [ˌedʒʊˈkeɪʃn] n.

1. адука́цыя; навуча́нне, выхава́нне;

primary/secondary/higher education пачатко́вая/сярэ́дняя/вышэ́йшая адука́цыя;

compulsory education абавязко́вая адука́цыя;

the state education system дзяржа́ўная сістэ́ма адука́цыі;

a man of little education малаадукава́ны чалаве́к;

get/receive an education атрыма́ць адука́цыю

2. Education мето́дыка навуча́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

но́рма

(лац. norma)

1) агульнапрыняты, абавязковы ў пэўным асяроддзі парадак, лад чаго-н. (напр. нормы паводзін, этычныя нормы);

2) устаноўленая мера, сярэдняя велічыня чаго-н. (напр. н. выпрацоўкі, н. выпадзення ападкаў).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

szkolnictwo

szkolnictw|o

н. школа; школьная справа; сістэма адукацыі;

~o średnie — сярэдняя школа;

~o wyższe — вышэйшая школа;

reforma ~a — школьная рэформа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wykształcenie

н.

1. адукацыя, асвета;

~e podstawowe (średnie) — базавая (сярэдняя) адукацыя;

~e techniczne — тэхнічная адукацыя;

2. выхаванне;

brak ~a — недахоп выхавання

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ВІ́ЛЕНСКІ ЕЗУІ́ЦКІ КАЛЕ́ГІУМ,

сярэдняя навуч. ўстанова класічнага тыпу Вільні ў 1570—79. У 1579 пераўтворана ў акадэмію. Гл. ў арт. Віленскі універсітэт.

т. 4, с. 166

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ры́нак ’базар’ (ТСБМ; астрав., Сл. ПЗБ), руск. ры́нок, укр. ри́нок. Да ўсходніх славян трапіла праз пасрэдніцтва заходнеславянскіх моў, параўн. польск. rynek ’рынак’, ’рыначная плошча’, славац. rinok ’рынак’, ’рыначная плошча’, чэш. rynk ’кола’, ’гарадская плошча’, н.-луж. rynk ’рыначная плошча’ са с.-в.-ням. rinc ’кола’, ’плошча’, ням. Ring ’кола’ (> у паўдн.-усх. дыялектах ’плошча’ > ’рыначная плошча’). Параўн. таксама галанд. ring ’кола’, швед. ring ’кола’, ’пляцоўка’ (Фасмер, 5, 530; Брукнер, 472; Чарных, 2, 130; Булыка, Бел. лінгв., 64). Сюды ж і ры́нак у значэнні ’сярэдняя свабодная частка пакоя’ (капыл., Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

nucleus

[ˈnu:kliəs]

n., pl. -clei or -cleusses

1)

а) ядро́ n., сярэ́дняя ча́стка чаго́-н.

б) гало́ўная, найнаве́йшая ча́стка чаго́-н.

2) Phys. ядро́ а́тама

3) Biol. заро́дак -ка m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

цэнтр

(лац. centrum, ад гр. kentron = вастрыё цыркуля)

1) пункт дакладна ў сярэдзіне фігуры;

2) сярэдзіна, сярэдняя частка чаго-н.;

3) частка, звычайна сярэдняя, горада, пасёлка, дзе размешчаны асноўныя адміністрацыйныя ўстановы;

4) месца сканцэнтравання якой-н. дзейнасці;

5) горад, буйны населены пункт, які мае адміністрацыйнае, культурнае значэнне для якой-н. мясцовасці, краіны;

6) вышэйшы орган кіравання якой-н. дзейнасцю;

7) стальны конус, які прызначаны для падтрымкі загатовак пры іх апрацоўцы на станку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

радыеакты́ўны ядзерн. radioaktív;

радыеакты́ўныя рэ́чывы radioaktíve [-və] Stóffe;

радыеакты́ўныя ізато́пы radioaktíve Isotópe;

зара́жаны радыеакты́ўнымі рэ́чывамі aktivíert [-´vi:-];

сярэ́дняя до́за радыеакты́ўнага апраме́ньвання [апрамяне́ння] Mediándosis f -;

імгне́нная до́за радыеакты́ўнага апраме́ньвання [апрамяне́ння] Momentándosis f -;

праду́кт радыеакты́ўнага распа́ду Spáltprodukt n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)