се́йнерны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сейнера. Сейнерная лябёдка. // Які ажыццяўляецца з дапамогай сейнера. Сейнерная лоўля рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тузлу́к, ‑у, м.

Спец. Раствор кухоннай солі для засолу рыбы, ікры і іншых прадуктаў, а таксама скураной сыравіны.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́лавіць, -лаўлю, -лавіш, -лавіць; -лаўлены; зак., каго-што.

1. з чаго. Ловячы, здабыць, выцягнуць.

В. бервяно з вады.

В. многа рыбы.

2. Пералавіць усіх.

В. карасёў у сажалцы.

|| незак. выло́ўліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. вы́лаў, -лаву, м. (да 1 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адлаві́ць, -лаўлю́, -ло́віш, -ло́віць; -ло́ўлены; зак., каго (што).

1. Скончыць лавіць.

2. Злавіць, вылавіць (спец.).

А. шмат рыбы.

|| незак. адло́ўліваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 знач.).

|| наз. адло́ўліванне, -я, н. (да 2 знач.) і адло́ў, -ло́ву, м. (да 2 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

хіб, хі́ба, мн. хібы́, -о́ў, м.

1. Пярэдняя частка хрыбта свінні.

Самае тоўстае сала ў свінні на хібе.

2. Шчацінне на хрыбце.

3. Спінны плаўнік у рыбы.

4. перан. Верхні край, грэбень чаго-н.

Х. страхі.

Х. хвалі.

Х. пракоса.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

мармы́шка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑шак; ж.

Адлітая са свінцу штучная прынада для лоўлі рыбы; разнавіднасць блясны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрыкадэ́лька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.

Клёцка, галачка з сечанага мяса ці рыбы, звараная ў булёне.

[Ням. Frikadelle.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

steak [steɪk] n. кава́лак мя́са або́ ры́бы (для смажання); біфштэ́кс;

fillet steak біфштэ́кс з вы́разкі;

rump steak рамштэ́кс, се́чаная катле́та

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прыко́рм, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыкормліваць — прыкарміць.

2. Тое, чым прыкормліваюць. Прыкорм для жывёлы. Прыкорм для рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэснаво́дны, ‑ая, ‑ае.

1. З прэснай вадой. Прэснаводнае возера. Прэснаводны басейн.

2. Які водзіцца, жыве ў прэснай вадзе. Прэснаводныя рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)