сто́йла, ‑а,
1. Адгароджанае месца для каровы ў хляве або для каня ў канюшні.
2. Тое, што і стойбішча (у 3 знач.).
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сто́йла, ‑а,
1. Адгароджанае месца для каровы ў хляве або для каня ў канюшні.
2. Тое, што і стойбішча (у 3 знач.).
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзённы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да дня (у 1 знач.).
2. Які адбываецца, праводзіцца на працягу аднаго дня (у 1, 2 знач.), разлічаны на адзін дзень.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ла́шчыць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑шчыць;
1. Праяўляць пяшчотнасць, любоў, ласку.
2.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
набрысці́, ‑брыду, ‑брыдзеш, ‑брыдзе; ‑брыдзём, ‑брыдзяце;
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пазні́цца, пазнюся, познішся, позніцца;
1. З’яўляцца пазней вызначанага часу.
2. Выконваць што‑н. пазней, чым трэба, чым прызначана.
3. Затрымлівацца дзе‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыстасава́цца, ‑суюся, ‑суешся, ‑суецца;
1. Асвоіўшыся з чым‑н., набыць навыкі, уменне жыць, працаваць, абыходзіцца ў пэўных абставінах.
2. Прымасціцца, прыладзіцца дзе‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сумятня́, ‑і,
Бязладная беганіна, мітусня, клопаты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
погружа́ться
1. (опускаться) апуска́цца;
погружа́ться в во́ду апуска́цца ў ваду́;
2.
погружа́ться в отча́яние упада́ць у ро́спач;
но́чью го́род погружа́ется в темноту́
3.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Буры́ць 1 ’руйнаваць’ (
Буры́ць 2 ’мачыцца’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Туро́к 1 ‘юрок або цыганчык — гульня і конусападобная цацка, якая круціцца на спічастым канцы, падганяецца маленькім (з тоненькага раменьчыка) бізунком’ (
Туро́к 2 ‘закавулак’ (
Туро́к 3 ‘дзікі голуб-туркаўка, Columbia turtur’ (
Туро́к 4 ‘мядзведка, Glottotalpa vulg. hatr. ’ (
Туро́к 5 ‘конік (насякомае)’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)