Verbum

славяні́зм, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Слова або моўны зварот, запазычаныя неславянскай мовай з якой-н. славянскай мовы.

2. Слова або зварот, якія ўвайшлі ў некаторыя славянскія мовы з царкоўнаславянскай.

вымаўле́нне, -я, н.

Перадача голасам гукаў мовы.

Выразнае в.

Беларускае літаратурнае в.

дыяле́кт, -у, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

Мясцовая разнавіднасць мовы, якая адрозніваецца ад сумежных гаворак своеасаблівымі фанетычнымі, граматычнымі і лексічнымі рысамі.

Паўночна-ўсходні д. беларускай мовы.

|| прым. дыяле́ктны, -ая, -ае.

Д. арэал.

літарату́рны, -ая, -ае.

1. гл. літаратура.

2. Які адпавядае нормам літаратурнай мовы.

Л. стыль.

○

Літаратурная мова — унармаваная форма агульнанароднай мовы, пісьмовыя і вусныя нормы якой з’яўляюцца агульнаабавязковымі.

|| наз. літарату́рнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

галіцы́зм, -а, мн. -ы, -аў, м.

Слова ці выраз, запазычаныя з французскай мовы.

глотагене́з, -у, м. (спец.).

Працэс станаўлення чалавечай натуральнай гукавой мовы.

|| прым. глотагене́зны, -ая, -ае.

латыні́зм, -а, мн. -ы, -аў, м.

Словы ці моўны зварот, запазычаныя з лацінскай мовы.

англіцы́зм, -а, мн. -ы, -аў, м.

Слова ці моўны выраз, запазычаны з англійскай мовы.