Verbum

агалі́цца, агалю́ся, аго́лішся, аго́ліцца; зак.

1. Зняць вопратку, стаць голым (разм.).

2. Скінуць покрыва, лісце і пад.

Лес агаліўся.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Стаць адкрытым, даступным для праціўніка.

Фронт агаліўся.

|| незак. агаля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. агале́нне, -я, н.

аб’е́сці, аб’е́м, аб’ясі́, аб’е́сць; аб’ядзі́м, аб’ясце́, аб’яду́ць; аб’е́ў, аб’е́ла; аб’е́ш; аб’е́дзены; зак., каго-што.

1. Абгрызці, абкусаць з бакоў, з’есці што-н. зверху.

Вусень аб’еў лісце.

2. З’еўшы многа, прычыніць страту каму-н. (разм.).

Ён вас не аб’есць.

|| незак. аб’яда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

серабры́сты, -ая, -ае.

1. Які колерам і бляскам нагадвае серабро.

С. іней.

Серабрыстая луска.

Серабрыстыя скроні (з сівізной). Серабрыстая таполя (таполя, у якой лісце з ніжняга боку пакрыта пушком).

2. перан. Меладычна-звонкі, высокага тону.

С. голас жаўранка.

|| наз. серабры́стасць, -і, ж.