nail
[neɪl]
1.
n.
1) цьвік -а́ m.
2) пазно́гаць -ця, но́гаць -ця m., кі́пець -ця m.
hard as nails —
а) мо́цны; загартава́ны; у до́брай фізычнай фо́рме (пра спарто́ўца)
б) бязьлі́тасны, лю́ты
2.
v.t.
прыбіва́ць цьвіко́м
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
яре́е сравн. ст.
1. нареч. больш заўзя́та; больш лю́та; больш разлютава́на, больш раз’ю́шана; больш шалёна; больш зло́сна; больш заця́та; см. я́ро;
2. прил. больш заўзя́ты; больш лю́ты; больш разлютава́ны, больш раз’ю́шаны; больш шалёны; больш зло́сны; больш заця́ты; см. я́рый 1—3.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
wolf
[wʊlf]
1.
n., pl. wolves
1) воўк ваўка́ m.
2) Figur. лю́ты, прагаві́ты чалаве́к
3) Sl. ба́бнік -а m.
2.
v.i.
е́сьці пра́гна, пажыра́ць
•
- cry wolf
- keep the wolf from the door
- wolf in sheep’s clothing
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
bitter
[ˈbɪtər]
1.
adj.
1) го́ркі
2) балю́чы; по́ўны го́рычы
a bitter loss — балю́чая стра́та
bitter tears — го́ркія сьлёзы
a bitter cry — душаразьдзіра́льны крык
3) рэ́зкі, во́стры; прані́зьлівы, лю́ты
bitter words — рэ́зкія сло́вы
a bitter wind — прані́зьлівы ве́цер
4) заўзя́ты; лю́ты, заця́ты
a bitter quarrel — заўзя́тая сва́рка
bitter enemy — заця́ты во́раг
2.
n.
1) го́ркае n.; го́рыч f.
2) го́ркі лек (напр. хіні́н)
3) го́ркі смак
4) esp. Brit. го́ркае цёмнае пі́ва
3.
v.t.
1) рабі́ць го́ркім
2) Figur. атру́чваць (не́каму жыцьцё)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
дзіві́цца, дзіўлюся, дзівішся, дзівіцца; незак.
1. каму-чаму, з каго-чаго і з дадан. сказам. Прыходзіць у здзіўленне; здзіўляцца. На світанні ўсё было скончана. Памеру дыверсіі дзівіліся нават самі партызаны. Шамякін. Дзівіцца Сцёпка. З кніжкі дзівіцца і з Аленчынай вучонасці, і ён не адважваецца паэкзаменаваць яе. Колас. Дзівіліся людзі: дробная, непрыгожая, няўдалая жанчына, пстрычкай забіць можна, а ў жыцці — люты драпежнік. Чарнышэвіч. // Выказваць сваё здзіўленне словамі. — О-го-го! — дзівіўся я, але больш глядзеў, чым слухаў. Карпюк.
2. Разм. Глядзець са здзіўленнем, з захапленнем або з цікавасцю. Хвіліны праз дзве камсамольцы ўсім гуртам, як ішлі, стаялі на самай сярэдзіне таполевай прысады і дзівіліся ў поле. Галавач. Кожную ночку на зорку дзівіцца Буду ў далёкім краю. Багдановіч.
•••
Дзівам дзівіцца — моцна здзіўляцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
rude
[ru:d]
adj.
1) няве́тлівы, рэ́зкі, гру́бы
2) неапрацава́ны, неабро́блены; про́сты, прыміты́ўны
a rude sketch — гру́бы на́кід
rude tools — прыміты́ўныя прыла́ды
3) жо́рсткі, лю́ты
4) рэ́зкі, прані́зьлівы (пра гук)
5) прыміты́ўны
6) мо́цны, ду́жы
rude health — мо́цнае здаро́ўе
rude strength — ду́жы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
violent
[ˈvaɪələnt]
adj.
1) мо́цны, шалёны, лю́ты
a violent blow — мо́цны ўда́р
2) гвалто́ўны
a violent death — гвалто́ўная сьмерць
3) запа́льчывы, задзі́рлівы
violent language — ла́янка
4) мо́цны, рэ́зкі
a violent pain — рэ́зкі боль
5) буя́ны
a violent person — буя́н -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
старт, ‑у, М ‑рце, м.
1. Момант пачатку спартыўных спаборніцтваў. Узяць старт. □ Барацьба за першае месца ў гонках з раздзельным стартам цікава тым, што ні адзін з удзельнікаў не ведае, з якой хуткасцю ідуць яго сапернікі. «Беларусь». // Момант узлёту лятальнага апарата. Цяжкі карабель немэтазгодна саджаць на планету, бо на старт затраціцца значная частка запасаў паліва. Шыцік. // перан. Пачатак чаго‑н. Ёсць свая праўда ў дзіцячай мары. Мара, яна ж старт бярэ ад жыцця. «Маладосць». Пройдзе люты — Мой старт пажыццёвы, Прашуміць, як віхор, нада мной. Прыходзька.
2. Месца, з якога пачынаюцца спаборніцтвы па хадзьбе, бегу, яздзе, плаванню. Каля старту сабралася шмат балельшчыкаў. Сіняўскі. // Месца, з якога праводзіцца ўзлёт лятальнага апарата. Услед за ім [самалётам] усе самалёты парулілі на старт, а пасля ўзляцелі. Алешка.
•••
На старт! — каманда спартсмену заняць месца на старце (у 2 знач.).
[Англ. start.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Арэ́далы, рэ́далі (Касп.), рэ́даль (міёр., Хр. дыял., 335) ’вялікі воз для сена’. З літ. rẽdelė ’драбіны на возе’ ці лат. redele(s) ’драбіны, скрыня на возе’, redeļi ’драбіны на возе, краты’, параўн. лат. redelnieki ’воз’ (Мюленбах-Эндзелін, 3, 501). Параўн. эст. redel ’драбіны (не толькі на возе), краты’. Лат. і літ. словы Эндзелін і Фрэнкель (712) лічаць запазычанымі з н.-ням. Reddel, якое Фрэнкель лічыць утвораным у выніку метатэзы з н.-ням. ledder ’драбіны’. Паводле Вігета (Sitzimgsber. d. gel. estn. Ges., 1927, 273), эстонскае слова належыць да фіна-угорскай лексікі і мае паралелі ў іншых фіна-угорскіх мовах; гэту думку Эндзелін прывёў у дадатках да свайго слоўніка, што падтрымлівае П. Арыета (вусна на канферэнцыі ў гонар 100‑годдзя Я. Эндзеліна, Рыга, люты, 1973). Параўн. у рускіх гаворках Эстоніі редель ’драбіны; прылада для сушкі сена’, пск. редели яслі’. Гл. Супрун, Балтийские яз., 39–40.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
demon
[ˈdi:mən]
n.
1) д’я́бал -ла m., нячы́стая сі́ла; злы дух
2) ліхадзе́й -я m., лю́ты чалаве́к, зьвяру́га f.
3) Figur. чалаве́к зь вялі́кай энэ́ргіяй або́ вытрыва́ласьцю
He is a demon for work — Ён працу́е як д’я́бал
4) Greek Myth. дэ́ман -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)