палеатэ́рый, ‑я, м.

Спец. Вымерлая непарнакапытная жывёліна, блізкая да старажытнага каня.

[Ад грэч. palaiós — старажытны і thēríon — звер.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трот, ‑у, М троце, м.

Від алюру, кароткая рысь у каня.

[Англ. trot.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узмы́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго.

Запарыць хуткай яздой (пра каня).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іржа́ць і (пасля галосных) ржаць, (і)ржу́, (і)ржэ́ш, (і)ржэ́; (і)ржы́; незак.

1. Пра каня: падаваць уласцівы каню голас.

2. Гучна смяяцца, рагатаць (разм.).

|| наз. іржа́нне і (пасля галосных) ржа́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

распрэ́гчы, -прагу́, -пражэ́ш, -пражэ́; -пражо́м, -пражаце́, -прагу́ць; распро́г, -прэ́гла і -прагла́, -прэ́гла і -прагло́; распражы́; -прэ́жаны; зак., каго-што.

Вызваліць ад вупражы, выпрагчы.

Р. каня.

|| незак. распрага́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. распрага́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

рысь¹, ж.

1. Спосаб бегу каня (або іншай жывёлы), пры якім адначасова выносяцца наперад ногі пярэдняя левая і задняя правая або пярэдняя правая і задняя левая.

Ехаць рыссю.

2. Часты і павольны бег чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пужлі́васць ж Fúrchtsamkeit f -; Schréckhaftigkeit f -; Schéuheit f - (пра каня)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

спу́таць:

спу́таць каня́ dem Pferd Fúßfesseln ánlegen, das Pferd fésseln

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

horse bay

сто́йла, за́гарадка для каня́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

horseless

[ˈhɔrsləs]

adj.

бяско́нны, без каня́ (гаспада́рка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)