хмылі́цца, -лю́ся, хмы́лішся, хмы́ліцца; незак.

1. Злосна ўхмыляцца.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Прыціскаць вушы да галавы (пра каня).

Конь хмыліцца, можа ўбрыкнуць.

|| зак. ухмылі́цца, -мы́ліцца (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

run a horse

гнаць каня́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

buzzard

[ˈbʌzərd]

n.

ка́ня f. (пту́шка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

To horse!

На каня́! (кама́нда)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бяско́нны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які не мае каня, коней. Бясконная гаспадарка. // Без каня. За надзел зямлі, які, вядома, таксама належаў пану, бацька Язэпкаў адрабляў паншчыны пяць дзён на тыдзень — тры дні з канём і два без каня. У бясконныя дні мужыка магла замяніць жонка ці хто іншы з сям’і. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алю́р

(фр. allure)

віды руху каня (хада, рысь, інахадзь, галоп, скачок).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нако́сніца, ‑ы, ж.

Балючая цвёрдая пухліна на назе ў каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падхво́снік, ‑а, м.

Частка шляі, якая праходзіць пад хвастом каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паро́дзістасць, ‑і, ж.

Уласцівасць пародзістага (у 1 знач.). Пародзістасць каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іў, выкл.

Ужываецца гукапераймальна для перадачы голасу каня пры брыканні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)