ЦК КПСС (Центра́льный Комите́т Коммунисти́ческой па́ртии Сове́тского Сою́за) уст. ЦК КПСС (Цэнтра́льны Камітэ́т Камуністы́чнай па́ртыі Саве́цкага Саю́за).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
батальённы, ‑ая, ‑ае.
1. Разм. Які мае адносіны да батальёна, належыць батальёну, арганізуецца ў батальёне. Батальённы камісар. Батальённы мінамёт. Батальённы камітэт.
2. у знач. наз. батальённы, ‑ага, м. Камандзір батальёна. [Блешчыка] часцяком бачыў Дудок за апошнія дні, батальённы не разбыў і ў іх часці. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
adopt
[əˈdɑ:pt]
v.t.
1) усынаўля́ць; удачара́ць
an adopted child — прыёмнае дзіця́
2) прыма́ць
The committee adopted the resolution — Камітэ́т прыня́ў рэзалю́цыю
3) запазыча́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
obchodowy
1. які робіць абход;
2. абходны; кружны;
komitet obchodowy — арганізацыйны камітэт (па святкаванні)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
абласны́ в разн. знач. областно́й;
а. камітэ́т па́ртыі — областно́й комите́т па́ртии;
а. цэнтр — областно́й центр;
~на́я газе́та — областна́я газе́та
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Áusschuss
m -es, -schüsse
1) камітэ́т, камі́сія
2) брак, адкі́ды
3) адбо́р, сарціро́ўка
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
краявы́, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да краю 1 (у 3 знач.). Краявы з’езд Саветаў. Краявы камітэт партыі.
2. Уст. Тое, што і краязнаўчы. Ясь Ліскоўскі паставіў сабе мэту — сабраць як мага болей беларускіх экспанатаў і адчыніць краявы музей. Колас.
3. Размешчаны на краі, па краях. Краявыя марэны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раскасі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.
Уст. Расфарміраваць. Раскасіраваць полк. □ І калі наш ЦК заўсёды будзе ведаць, колькі ёсць у данай арганізацыі арганізаваных рабочых, з іх думкай ЦК павінен лічыцца і абавязак раскасіраваць мясцовы камітэт па патрабаванне арганізаваных рабочых. Ленін. // Расфарміраваўшы якое‑н. падраздзяленне, размеркаваць асабісты састаў.
[Ад ням. kassieren.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Дзяржкамдру́к м. (Дзяржа́ўны камітэ́т па спра́вах выдаве́цтваў, палігра́фіі і кні́жнага га́ндлю) Госкомизда́т (Госуда́рственный комите́т по дела́м изда́тельств, полиграфи́и и кни́жной торго́вли)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
выкана́ўчы, ‑ая, ‑ае.
1. Які ажыццяўляе выкананне рашэнняў, пастаноў заканадаўчых органаў, практычна кіруе чым‑н. Выканаўчая ўлада. Раённы выканаўчы камітэт.
2. Які мае адносіны да выканаўцы (у 2 знач.). Выканаўчае майстэрства. □ Побач з апісаннем тыпаў казачнікаў.. М. Федароўскі падае найбольш характэрныя рысы індывідуальнай выканаўчай манеры некаторых апавядальнікаў. Саламевіч.
•••
Выканаўчы ліст гл. ліст 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)