тырэацы́ты

(ад гр. thyreos = шчыт + -цыты)

клеткі аднаслойнага жалезістага эпітэлію, якія высцілаюць фалікулы шчытападобнай залозы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ГІПАТЫРЭО́З

(ад гіпа... + грэч. thyreoides шчытападобны + ...оз),

хваравіты стан арганізма ад паніжэння функцыі шчытападобнай залозы. Прыкметы: стамляльнасць, фіз. і псіх. вяласць, санлівасць, замаруджанасць, зніжэнне памяці, зябкасць, азызласць твару, выпадзенне валасоў, запоры, паніжэнне асн. абмену і інш. Лячэнне — гармонатэрапія.

т. 5, с. 254

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фу́нкция в разн. знач. фу́нкцыя, -цыі ж.;

служе́бные фу́нкции службо́выя фу́нкцыі;

произво́дная фу́нкция мат. вытво́рная фу́нкцыя;

фу́нкция щитови́дной железы́ биол. фу́нкцыя шчытападо́бнай зало́зы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тырэаідзі́н

(ад гр. thyreoeides = шчытападобны)

лекавы прэпарат, які змяшчае тыраксін; выкарыстоўваецца пры зніжанай функцыі шчытападобнай залозы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хіматрыпсі́н

(ад гр. chymos = сок + трыпсін)

фермент, які выпрацоўваецца клеткамі падстраўнікавай залозы і расшчапляе бялкі ежы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

слі́зісты, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да слізі, з’яўляецца сліззю. Слізістае рэчыва. // Спец. Які змяшчае слізь, выдзяляе слізь. Слізістая сумка. Слізістыя залозы.

2. у знач. наз. слі́зістая, ‑ай, ж. Слізістая абалонка — тонкая, заўсёды накрытая сліззю абалонка, якая высцілае ўнутраную паверхню некаторых органаў чалавека і пазваночных жывёлін. Слізістая носа.

3. Пакрыты сліззю, слізкі. Слізістыя грыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АТЭРО́МА

(ад грэч. athēra кашка + ...ома),

кіста сальнай залозы, якая ўзнікае пры закупорцы вывадной пратокі. Бывае ў вобласці валасянога покрыва галавы, твару, шыі, машонкі ў выглядзе цвёрдай круглаватай бязбольнай пухліны. Мае цвёрдую капсулу з кашкападобнай белай масай. Магчыма нагнаенне. Лячэнне хірургічнае.

т. 2, с. 82

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГІПЕРФУ́НКЦЫЯ

(ад гіпер... + функцыя),

павышаная дзейнасць органа, тканкі, сістэмы арганізма. Узнікае як прыстасавальная рэакцыя (напр., павелічэнне памераў і сілы скарачэння сардэчнай мышцы ў спартсменаў) ці як парушэнне ў арганізме, што выклікае хваробу (пры гіперфункцыі шчытападобнай залозы, павелічэнні выпрацоўкі ёй гармонаў узнікае гіпертырэоз).

т. 5, с. 258

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

гана́ды

(ад гр. gone = семя)

палавыя залозы, органы, у якіх утвараюцца палавыя прадукты ў жывёл і чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гіпатырэо́з

(ад гіпа- + тырэоз)

недастатковасць функцыі шчытападобнай залозы; у рэзка выражанай форме прыводзіць да мікседэмы (параўн. гіпертырэоз).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)