Verbum

аўтахто́ны, -аў, адз. -то́н, -а, м. (кніжн.)

1. Карэнныя, мясцовыя жыхары; абарыгены.

2. Расліны або жывёлы, якія ўзніклі і працягваюць існаваць у дадзенай мясцовасці.

му́мія¹, -і, мн. -і, -мій, ж.

Высахлы труп чалавека або жывёлы, захаваны ад гніення бальзамаваннем.

Егіпецкія муміі.

Сухі, як м. (перан.: пра худога чалавека).

прадукцы́йны, -ая, -ае.

1. Плённы.

Прадукцыйная праца.

2. Які мае адносіны да развядзення жывёлы для атрымання прадуктаў жывёлагадоўлі.

Прадукцыйная жывёлагадоўля.

|| наз. прадукцы́йнасць, -і, ж.

рак², -у, м.

1. Злаякасная пухліна ў арганізме чалавека або жывёлы.

Р. страўніка.

2. Хвароба раслін.

Р. бульбы.

|| прым. ра́кавы, -ая, -ае.

Ракавая пухліна.

рацыён, -у, мн. -ы, -аў, м.

Норма харчовага забеспячэння для людзей і корму для жывёлы на пэўны тэрмін.

Дзённы р.

|| прым. рацыённы, -ая, -ае.

таўро́, -а́, мн. таўры́, -о́ў, н.

1. Кляймо на скуры сельскагаспадарчых жывёл як распазнавальны знак.

2. Прылада для клеймавання жывёлы.

|| прым. таўро́вы, -ая,-ае.