drewno

drewn|o

н.

1. драўніна, дрэва, лес;

~o sosnowe — сасновая драўніна;

~o mahoniowe — чырвонае дрэва;

rzeźbić w ~ie — выразаць з дрэва;

~o budulcowe — будаўнічы лес;

2. бат. драўніна;

3. палена; дровы;

chlewik na ~o — дрывотня, дрывотнік;

leżeć jak ~o — ляжаць як калода

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

timber​1 [ˈtɪmbə] n.

1. драўні́на; будаўні́чы лес; лесаматэрыя́л;

timber industry лясна́я прамысло́васць;

a timber mill тарта́к;

fell timber нарыхто́ўваць лес

2. брус; бэ́лька; бервяно́

3. pl.timbers лес на пні

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

арэ́шына, ‑ы, ж.

1. Лісцевае дрэва сямейства бярозавых, на якім растуць плады, вядомыя пад назвай лясных арэхаў; ляшчына. Хусцінка белая мільгнулася і знікла Паміж арэшын. Панчанка. Тонкая арэшына сагнулася і зашастала па лісці. Бажко.

2. толькі адз. Драўніна гэтага дрэва; матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мангль, ‑я і ‑ю, м.

1. ‑я. Трапічнае дрэва, якое расце на ілістых берагах і мае спецыфічныя паветраныя карані, што ідуць ад ствала і галін у глебу. / ‑ю, у знач. зб. Зараснік манглю.

2. ‑ю, толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.

[Фр. mangle, ісп. mangle ад малайск. mangi-mangi.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пека́н, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Дрэва сямейства арэхавых з масляністымі пажыўнымі пладамі і каштоўнай драўнінай; амерыканскі арэх. / ‑у. у знач. зб. Зараснікі пекану.

2. ‑а. Ядомы плод гэтага дрэва ў выглядзе арэха.

3. ‑у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сты́ракс, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Дрэва трапічных і субтрапічных краін, у смале якога знаходзяцца пахучыя рэчывы.

2. ‑у. Драўніна такога дрэва, а таксама пахучы бальзам, які атрымліваецца з розных відаў гэтага дрэва і выкарыстоўваецца ў парфумерыі і медыцыне.

[Грэч. styrax.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзелавы́ в разн. знач. делово́й;

~вы́я су́вязі — деловы́е свя́зи;

~ва́я кры́тыка — делова́я кри́тика;

~вы́я лю́дзі — деловы́е лю́ди;

~вы́я папе́ры — деловы́е бума́ги;

~ва́я драўні́на — спец. делова́я древеси́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́трыманы

1. (які валодае сабой) behérrscht, sélbstbeherrscht; diszipliníert (дысцыплінаваны);

2. (паслядоўны) konsequént;

3. (пра рэчывы, прадукты):

вы́трыманае віно́ ábgelagerter Wein;

вы́трыманая драўні́на tróckenes Lágerholz

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ты́мбер ‘чатырохметровая часаная хваёвая калода’ (ТС), ты́мбры ‘фляксоны, дубовыя бярвенні рознай даўжыні і таўшчыні, якія ідуць на пабудову мастоў’ (навагр., Нар. лекс.), зборн. ты́нбра ‘тоўстае бярвенне, абчэсанае з чатырох бакоў’, ты́нбрына ‘адно бервяно’ (ТС). Запазычана праз польск. tymbry ‘кароткія брусы (пры гандлі драўнінай)’, параўн. timbersy ‘рэбры каркасу ў лодцы’, з англ. timber ‘будаўнічы матэрыял’, ‘бервяно, бэлька’, якое са ст.-англ. timber ‘збудаванне’, ‘будаўнічы матэрыял’, ‘лес, драўніна’, што ўзыходзіць да прагерм. *temran (параўн, ст.-фрыз. timber ‘лес, драўніна’, ст.-в.-ням. zimbar ‘жыллё, хаціна’, ням. Zimmer ‘пакой’). Стараанглійскі дзеяслоў timbran, timbrian быў асноўным для значэння ‘будаваць’ (Online Etymology Dictionary. Рэжым доступу: http://www.etymonline.com./index.php; 01.06.2010 г.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ясака́р, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Вялікае дрэва сямейства вярбовых з цёмна-шэрай карой, разнавіднасць таполі; чорная таполя. Ля вокан шумяць ясакары. Калачынскі. / ‑у, у знач. зб. Зараснікі ясакару. Лес з ясакару.

2. ‑у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва. Мэбля з ясакару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)