вялікадзяржа́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да вялікай дзяржавы, уласцівы ёй.

2. Які не паважае правоў малых народаў; фанабэрыста-ўладарны. Вялікадзяржаўны шавінізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

герб, герба, м.

Распазнавальны знак дзяржавы, горада, дваранскага роду і пад., які змяшчаецца на флагах, манетах, пячатках, некаторых дакументах. Дзяржаўны герб Савецкага Саюза.

[Польск. herb.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэнатураліза́цыя, ‑і, ж.

Выхад грамадзянін з падданства той ці іншай дзяржавы па ўласнаму жаданню або пазбаўленне яго гэтага падданства па рашэнню дзяржаўных органаў.

[Фр. dénaturalisation.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізраільця́не, ‑цян; адз. ізраільцянін, ‑а, м.; ізраільцянка, ‑і, ‑нцы; мн. ізраільцянкі, ‑нак; ж.

1. Гіст. Агульная назва старажытнаяўрэйскіх плямёнаў.

2. Грамадзяне дзяржавы Ізраіль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сепараты́зм, ‑у, м.

Імкненне да аддзялення, адасаблення. // У буржуазных шматнацыянальных дзяржавах — рух нацыянальнай меншасці за аддзяленне і ўтварэнне самастойнай дзяржавы або аўтаномнай вобласці.

[Фр. separatisme ад лац. separatus — аддзелены.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суграмадзя́нін, ‑а; мн. ‑дзяне, ‑дзян; м.

Грамадзянін той жа дзяржавы (у адносінах да іншых грамадзян). // Жыхар або ўраджэнец адной мясцовасці з кім‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чатырохсотгадо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які працягваецца, існуе чатырыста год. Чатырохсотгадовая гісторыя дзяржавы.

2. Які мае адносіны да чатырохсотгоддзя (у 2 знач.). Чатырохсотгадовы юбілей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

breakdown [ˈbreɪkdaʊn] n.

1. пало́мка; ава́рыя

2. распа́д (сям’і, дзяржавы); разва́л (сістэмы), права́л (перамоў)

3. знясі́ленне;

a nervous breakdown нерво́вы зрыў

4. расшчапле́нне (рэчыва на складнікі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дэнатураліза́цыя

(ад дэ- + натуралізацыя)

1) страта грамадзянінам падданства той ці іншай дзяржавы;

2) аднаўленне таварна-грашовых адносін дзяржавы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Бастэ́р і Бас-Тэ́р м Basseterre [bas´tɛ:r] n -s (горад, сталіца дзяржавы Сент-Кітс і Невіс)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)