адгуля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак.
1. Скончыць гуляць; правесці нейкі час не працуючы (разм.).
А. водпуск.
2. што. Пабыць у адгуле за звышурочную працу ў выхадны.
3. што. Згуляць, адсвяткаваць (разм.); правесці некаторы час на гуляннях.
А. вяселле.
|| незак. адгу́льваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 знач.).
|| наз. адгу́л, -у, мн. -ы, -аў, м. (да 2 знач.).
Заўтра ў мяне а.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ца́цкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.
Разм. Гуляць, забаўляцца з кім‑, чым‑н. Усякі прымаў яго [падмуркавы камень], Цацкаў, Як злітак дзівосны, Як цацку. Калачынскі. [Завішнюк:] — Мала працерабілі Акцызнік з Юркам Далінай, мала стараюцца дзяўчаты.. Цацкаюць ленту ў руках, падпяразваюцца, вехі мераюць... Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Пугаля́нка ’страва, прыгатаваная з аўсянай мукі на кіслай рошчыне’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Відаць, ад пу́гаць ’сёрбаць’ (гл.), варыянт ногаць ’тс’ (ашм., Стан.), ці іранічнае ўтварэнне ад нагуляны (ад гуляць) з фанетычнай зменай па- > пу‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
снежо́к м.
1. уменьш. сняжо́к, -жку́ м.;
2. (комок снега) сне́жка, -кі ж.;
игра́ть в снежки́ гуля́ць у сне́жкі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
мы́шка ж памянш Mäus¦chen n -s, -, kléine Maus;
◊ гуля́ць у ката́ і мы́шку Katz und Maus spíelen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ры́цца разм herúmwühlen vi; búddeln vi (гуляць у пяску); herúmkramen vi, herúmwühlen vi, áufwühlen vt (у рэчах)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
лі́га
(польск. liga, ад с.-лац. liga)
1) саюз, аб’яднанне асоб, арганізацый, дзяржаў;
2) сп. рад каманд, аб’яднаных у адну групу для правядзення спаборніцтваў паміж сабой (напр. гуляць у вышэйшай лізе).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
play
[pleɪ]
1.
n.
1) гульня́ f
2) ход -у m. (у гульні́ ў ша́шкі)
3) п’е́са f.
2.
v.
1) гуля́ць
to play with children — гуля́ць зь дзе́цьмі
to play tennis (football) — гуля́ць у тэ́ніс (футбо́л)
to play cards — гуля́ць у ка́рты
2) граць
а) на музы́чным інструмэ́нце
б) ро́лю на сцэ́не
3) разы́грываць
to play a mean trick — ашука́ць каго́
to play a trick — адпалі́ць шту́ку
4) прыкі́двацца
to play sick — прыкі́двацца хво́рым
•
- fair play
- in play
- play back
- play down
- play off
- play up to
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
гуля́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. гуляць (у 1, 2, 4, 5 і 6 знач.).
2. Забавы, танцы, звычайна пад адкрытым небам. Масавае гулянне. □ З вуліцы праз адчыненую фортку ўліваліся ледзь чутныя гукі музыкі — гэта ў парку ўсё яшчэ ішло гулянне. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лато́, нескл., н.
Гульня, удзельнікі якой закрываюць фішкамі названыя нумары або малюнкі на асобых картах (выйграе той, хто першым закрые ўсе нумары або малюнкі на такіх картах). Гуляць у лата. □ Хто ў прэферанс захоплена гуляе, Хто забаўляецца ў вясёлае лато. А. Александровіч.
[Фр. loto.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)