Пры́дасвет ’світанне, досвітак; перыяд часу да ўзыходу сонца’ (Мядзв.). Лексікалізацыя словазлучэння пе́рад све́там ’на досвітку’ з гутарковай трансфармацыяй прыназоўніка ў сцягнутую форму пры́д…, якая разам з міжкансанантным інтэрфіксам ‑а‑ стала выконваць функцыю прэфікса.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ВІДЭАТЭ́КС,

від (служба) электрасувязі. Дазваляе карыстальніку атрымліваць на экране тэлевізара (або дысплея) графічную інфармацыю па каналах тэлефоннай сувязі са спец. банка даных; дазваляе таксама выконваць розныя паслугі: заказваць электронныя гульні, білеты на транспарт, праводзіць банкаўскія аперацыі і інш.

т. 4, с. 143

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

respektíeren

vt

1) паважа́ць (каго-н.)

2) выко́нваць (рашэнні); прытры́млівацца (чаго-н.);

éinen Beschlúss ~ лічы́цца з рашэ́ннем, выко́нваць рашэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

танцава́ць

(польск. tańcować, ад с.-в.-ням. tanzen)

1) выконваць які-н. танец, прымаць удзел у танцы;

2) выконваць якую-н. партыю ў балеце;

3) перан. не стаяць на месцы, пераступаць з нагі на нагу (пра коней).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

execute

[ˈeksɪkju:t]

v.t.

1) выко́нваць (зага́д)

2) право́дзіць у жыцьцё, рабі́ць дзе́йным (зако́н)

3) кара́ць сьме́рцю

4) рабі́ць паво́дле пля́ну ці ўзо́ру

5) выко́нваць (гімнасты́чны ну́мар), гра́ць (музы́чны твор)

6) афармля́ць (дакумэ́нт, умо́ву, кантра́кт)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vollstrécken

vt юрыд. выко́нваць, прыво́дзіць у выкана́нне (прысуд)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bewältigen

vt (пера)адо́льваць; до́бра выко́нваць

2) перамага́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

танцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; незак., што і без дап.

1. Выконваць які‑н. танец; прымаць удзел у танцы (танцах). Танцаваць вальс. □ Пайшоў танцаваць і пан падлоўчы са сваёю жонкаю. Колас. У калгасным клубе грымела радыёла, моладзь танцавала. Ваданосаў. // Умець выконваць які‑н. танец (танцы). [Пятро:] — Але лепш за ўсіх танцавалі Максім наш і Ліда доктарава. Шамякін. // Выконваць якую‑н. партыю ў балоце. Танцаваць Анежку.

2. перан. Не стаяць на месцы, пераступаць з нагі на нагу; ісці, падскакваючы (пра коней). Чорны конь пад .. [Лук’янскім] танцаваў у лёгкай хадзе. Чорны. // Рухацца (пра розныя прадметы). Бачыць [Тараска], паплавок танцуе неяк надта дробненька. Узяўся за вудзільна, падсек. Юрэвіч.

•••

Танцаваць ад печкі — пачынаць з прывычнага, простага, паўтараючы ўсе дзеянні з самага пачатку.

Танцаваць пад чыю дудку — тое, што і скакаць пад чыю дудку (гл. скакаць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каларату́ра

(іт. coloratura)

упрыгожванне вакальнай мелодыі хуткімі, тэхнічна цяжкімі пасажамі, трэлямі, руладамі; здольнасць голасу выконваць іх.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

патэнцы́раваць

(ням. potenzieren = узводзіць у ступень)

знаходзіць велічыню па яе лагарыфме, г.зн. выконваць дзеянне, адваротнае лагарыфміраванню.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)