прыжму́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Зморшчыўшы, сціснуўшы павекі, прыкрыць, прыплюшчыць (вочы, вока). Прыжмурыўшы вока, Міколка ўглядаецца ў далёкую грушу. Лынькоў. — Выбачайце, што патурбавала, — прыжмурыла вочы ад электрычнага святла Кацярына. Пальчэўскі. Дзед прыжмурыў вочы, і скупая ўсмешка прабегла па яго твары. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вакаме́рны, ‑ая, ‑ае.

Які робіцца, вызначаецца на вока, без прылад. Вакамерная здымка. Вакамерны спосаб вызначэння адлегласці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кан’юнкты́ва, ‑ы, ж.

Слізістая абалонка вока, якая пакрывае ўнутраную паверхню павек і пярэднюю частку вочнага яблыка.

[Ад лац. conjunctivus — злучальны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ке́ліх, ‑а, м.

Вялікая, звычайна высокая чарка. П’ю за першага сына Келіх поўны, як вока. Бялевіч.

[Ням. Kelch.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сажму́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Прыжмурыць вочы. Крушынскі хацеў сажмурыць .. [пагранічнікам] вока ў знак сяброўства. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Во́чнік ’урач-акуліст’ (БРС), «вочны сведка» (Нас.). Да вока, вочы. У першым значэнні калька рус. глазник.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

blinker

[ˈblɪŋkər]

n.

1) сыгна́л мірга́ньнем сьвятла́

2) ко́нскі наво́чнік

3) Sl.

а) во́ка n., сьлепакі́ pl. only.

б) падбі́тае во́ка, сіня́к пад во́кам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

sense organ

о́рган пачу́цьця (во́ка, ву́ха, нос і гд)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

keep one’s weather eye open

быць прыгатава́ным, трыма́ць во́ка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pitch-dark

[,pɪtʃˈdɑ:rk]

adj.

ве́льмі цёмны, цёмны, хоць во́ка вы́калі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)