пія́стр, ‑а, м.

1. Дробная грашовая адзінка і манета ў Турцыі, Егіпце, Сірыі і некаторых іншых краінах.

2. Старажытная грашовая адзінка рознай вартасці ў Іспаніі, Партугаліі і лаціна-амерыканскіх краінах.

[Іт. piastra.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pascal [ˈpæskl] n.

1. phys. паска́ль (адзінка ціску)

2. Pasсаl, PASCAL Паска́ль (мова праграмавання)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дыёптрыя, ‑і, ж.

Адзінка аптычнай сілы лінзы або сферычнага люстра.

[Ад грэч. dioptēr — нагляданне, вымярэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэцыме́тр, ‑а, м.

Адзінка даўжыні, роўная адной дзесятай долі метра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўузво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Палавіна ўзвода як вайсковая адзінка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэ́рмія, ‑і, ж.

Адзінка колькасці цеплыні, што выйшла з ужывання.

[Ад грэч. thermē — цяпло, гарачыня.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фара́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Адзінка вымярэння электрычнай ёмістасці.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фо́рынт, ‑а, М ‑нце, м.

Грашовая адзінка Венгерскай Народнай Рэспублікі.

[Венг. forint.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фане́ма, -ы, мн. -ы, -не́м, ж.

У мовазнаўстве: абстрактная гукавая адзінка мовы, якая выконвае сэнсаадрознівальную функцыю.

|| прым. фане́мны, -ая, -ае і фанематы́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

словазлучэ́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Сінтаксічная адзінка, якая ўтвараецца спалучэннем двух або некалькіх слоў, аб’яднаных граматычна і па сэнсе.

|| прым. словазлуча́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)