мукаполіцукры́ды

(ад лац. mucus = слізь + поліцукрыды)

складаныя поліцукрыды, жэлепадобныя рэчывы, якія выконваюць у арганізме жывёл і чалавека ролю прыроднага змазачнага матэрыялу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пігасты́ль

(ад гр. pyge = крыж + stylos = слупок)

задні канец хрыбетніка ў рада жывёл, прадстаўлены зросшыміся зрослымі пазванкамі; копчык (напр. у птушак).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пле́ўра

(с.-лац. pleura, ад гр. pleura = бок, рабро)

абалонка, якая пакрывае лёгкія і сценкі грудной поласці чалавека і млекакормячых жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

по́ры

(гр. poros = адтуліна)

1) вельмі дробныя адтуліны потавых залоз на паверхні скуры чалавека і жывёл;

2) прамежкі паміж часцінкамі рэчыва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прэната́льны

(ад лац. prae = спераду + natalis = які адносіцца да нараджэння);

п-ае развіццё — развіццё зародка жывародных жывёл у перыяд перад нараджэннем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

со́ма

(гр. soma = цела)

цела арганізма, акрамя мацярынскіх клетак спораў у раслін і клетак зародкавага шляху або палавых клетак у жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

статацы́сты

(ад гр. statos = які стаіць + цыста)

1) слыхавыя пузыркі, органы раўнавагі беспазваночных жывёл;

2) клеткі раслін, у якіх утвараюцца статаліты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

таўро́

(цюрк. tujra)

кляймо на скуры ці на рагах сельскагаспадарчых жывёл як распазнавальны знак, а таксама прылада для нанясення такога кляйма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трафала́ксіс

(ад гр. trophe = ежа + allaksis = абмен)

абмен ежай і выдзяленнямі залоз, які назіраецца ў некаторых грамадскіх жывёл, напр. у мурашак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трыпсі́н

(ад гр. tripsis = расціранне)

стрававальны фермент чалавека і жывёл, які змяшчаецца ў соку падстраўнікавай залозы і ўдзельнічае ў расшчапленні бялкоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)