афіябо́л

(н.-лац. ophiobolus)

сумчаты грыб сям. плеяспоравых, які развіваецца на адмерлых сцёблах і лісці пераважна травяністых раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

біёта

(гр. biote = жыццё)

1) сукупнасць раслін і жывёл, аб’яднаных агульнай вобласцю распаўсюджання;

2) тое, што і платыкладус.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гідрапо́ніка

(ад гідра- + -поніка)

вырошчванне раслін на штучных заменніках глебы з выкарыстаннем водных раствораў пажыўных рэчываў (параўн. аэрапоніка).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гісто́ны

(ад гр. histos = тканка)

група простых бялкоў (пратэінаў), якія змяшчаюцца ў ядрах большасці клетак жывёл і раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

глабо́іды

(ад лац. globus = шар + -оід)

уключэнні ў алейранавыя зерні многіх раслін; маюць выгляд шарападобных або гронкападобных цельцаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

інтэркаля́цыя

(лац. intercalatio = устаўка, дабаўка)

з’яўленне новых структур унутры дадзенай біялагічнай сістэмы, напр. інтэркалярны рост у некаторых раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ка́люс

(лац. callus = тоўстая скура, мазоль)

тканкавае новаўтварэнне ў раслін у месцах надрэзаў, трэшчын, якое садзейнічае зажыўленню ран.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кластры́дыі

(н.-лац. clostridium, ад гр. kloster = верацяно)

спараносныя бактэрыі; пашыраны ў глебе, вадзе, рэштках жывёл і раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ко́рак

(польск. korek, ад ням. Kork)

1) вонкавы адмерлы слой кары некаторых драўняных раслін;

2) затычка для бутэлек.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

крыптамі́цэс

(н.-лац. cryptomyces)

сумчаты грыб сям. эўфацыдыевых, які развіваецца на лісці і галінках дрэвавых і травяністых раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)