араўка́рыя

(н.-лац. araucaria, ад ісп. Arauco = назва чылійскай правінцыі)

вечназялёнае хвойнае дрэва сям. араўкарыевых, пашыранае пераважна ў Паўд. Амерыцы і Аўстраліі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ардо́вік

(лац. ordovices = назва кельцкага племені, што жыло ў Уэльсе ў часы Рымскай імперыі)

другі перыяд палеазойскай эры ў геалагічнай гісторыі Зямлі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Арка́дзія

(гр. Arkadia = назва гарыстай вобласці ў Грэцыі, насельніцтва якой у старажытнасці займалася жывёлагадоўляй)

вобраз ідэальнай краіны «шчаслівых пастухоў» у ідылічнай паэзіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

атэні́т, атуні́т

(ад фр. Autun = назва мясцовасці ў Францыі)

мінерал класа фасфатаў зялёнага, зеленавата-жоўтага колеру, радыеактыўны; з’яўляецца сыравінай для атрымання урану.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гіберэлі́ны

(ад лац. gibberella = назва грыба, які паразітуе на рысе)

гармоны з групы дытэрпеноідных кіслот, якія стымулююць рост і паскараюць квітненне раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

джэ́рсі́

(англ. jersey, ад Jersey = назва вострава ў праліве Ла-Манш)

шарсцяная або шаўковая трыкатажная тканіна, а таксама адзенне з такой тканіны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дуні́т

(ад англ. Dun = назва гары ў Новай Зеландыі)

магматычная горная парода, якая складаецца пераважна з алівіну, выкарыстоўваецца для вырабу вогнетрывалых матэрыялаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дысгеніталі́зм

(ад дыс- + лац. qemtalis = дзетародны, палавы)

агульная назва парушэнняў развіцця палавых органаў, пры якіх яны маюць празмерна вялікія ці малыя памеры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кальві́ль

(фр. calville, ад Calville = назва мясцовасці ў Нармандыі)

сорт паўднёвай яблыні з вялікімі ружова-жоўтымі яблыкамі, а таксама плод гэтай яблыні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кано́па

(ад гр. Kanobos = назва старажытнаегіпецкага горада)

сасуд для захавання вантробаў бальзамаванага нябожчыка (у Стараж. Егіпце) або попелу пасля крэмацыі (у Этрурыі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)