Карпу́ха ’марудная жанчына’ (Нар. словатв.). Дв корпаць. Словаўтварэнне на ‑уха (^вербальныя Nomina agenti-s — SP, І 75).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Касаўё ’кассё’ (ТСБМ, Касп., Шатал., Нар. лекс.). Утворана ад каса2: кас‑аў‑ё (*kos‑ov‑ьje).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клі́біна ’прывязь са скручаных дубцоў для звязвання бярвенняў у плыты’ (Касп., Нар. сл., Нік. Очерки). Гл. кліба.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клімб ’кіёчак для звязвання снапоў’ (З нар. сл.). Гл. кныбель. Фармальнае пераўтварэнне кныбель > клынбэль (гл.) > *клімбель > клімб.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кнур ’кныр’ (Нас., Мат. Гом., Яруш., Сл. паўн.-зах., ТС, Нар. сл., Бяльк., Сцяшк., Бір.). Гл. кныр.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кні́бель ’невялікая палачка, завостраная з аднаго канца, якая ўжывалася для вязання снапоў’ (Нар. лекс.). Параўн. кнебіль (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ко́нікі1 ’дзіцячая гульня’ (ТСБМ, Нар. словатв.). Гл. конь1.

Ко́нікі2 ’жарты’ (Ян.). Гл. конікі1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Крыжаві́на ’лысіна, белая пляма на лбе жывёлы’ (Нар. словатв.). Першапачатковая пляма ў форме крыжа? Гл. крыж1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кры́плы ’нятлусты’ (пра мяса)’ (Нар. сл., Сцяшк. Сл., Ян., Мат. Гом., Сл. паўн.-зах.). Да крыпацьі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Крэч ’крык, лямант’ (Сцяшк., Сцяц. Нар., Жыв. сл., Сцяшк. Сл., Шн., Федар. Рук.). Да крык, крычаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)