Verbum

каза́к², -а́, м.

Тое, што і казачок¹.

казакі́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (уст.).

Мужчынскае верхняе адзенне на апліках, са зборкамі ззаду.

каза́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Кацёл з круглым дном і шырокім верхам.

|| памянш. казано́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.

|| прым. каза́нны, -ая, -ае.

каза́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. гл. казаць.

2. Прамова рэлігійна-павучальнага характару; пропаведзь.

ка́зань, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

Тое, што і казанне (у 2 знач.).

каза́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Вадаплаўная дзікая паўночная птушка сямейства качыных.

Чорная к.

Канадская к.

каза́рма, -ы, мн. -ы, -за́рм і -аў, ж.

1. Спецыяльнае памяшканне для размяшчэння вайсковых часцей.

2. перан. Пра вялікі непрыгожы змрочны будынак.

|| прым. каза́рменны, -ая, -ае.

Казарменная дысцыпліна.

○

Казарменнае становішча — пастаяннае знаходжанне ў вайсковай часці або на прадпрыемстве людзей, пераведзеных на ваеннае становішча.

каза́хі, -аў, адз. каза́х, -а, м.

Народ цюркскай моўнай групы, які складае асноўнае насельніцтва Рэспублікі Казахстан.

|| ж. каза́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак.

|| прым. каза́хскі, -ая, -ае.

каза́цтва, -а, н., зб.

Казакі.

каза́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., ка́жацца; незак.

Гаварыцца, расказвацца.

Скора казка кажацца, ды не скора справа робіцца (прыказка).