інці́на

(ад лац. Intus = унутры)

унутраны слой абалонкі пылковага зерня (у насенных) ці мікраспоры (у споравых раслін).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кладо́дый

(ад гр. klados = парастак + eidos = выгляд)

лістападобнае сцябло раслін, якое выконвае функцыі ліста (напр. у спаржы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

клейстага́мія

(ад гр. kleistos = замкнёны + -гамія)

самаапыленне і самаапладненне раслін з нераскрывальнымі кветкамі (напр. у арахісу, ячменю).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лептасфе́рыя

(н.-лац. leptosphaeria)

сумчаты грыб сям. плеяспоравых, які развіваецца на раслінных рэштках, лісці, сцёблах, парастках раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

паразітало́гія

(ад паразіт + -логія)

біялагічная навука, якая вывучае паразітаў і выкліканыя імі хваробы чалавека, жывёл і раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

перыка́рпій

(н.-лац. pericarpium, ад гр. peri = вакол + karpos = плод)

сценка плода ў раслін, якая акружае насенне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рыніяфі́ты

(н.-лац. rhyniophyta)

аддзел найбольш прымітыўных вышэйшых раслін, вядомых па выкапнёвых рэштках; жылі ў сілуры — дэвоне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сідэра́цыя

(фр. sidération)

1) заворванне зялёнай масы бабовых раслін для павышэння ўрадлівасці глебы;

2) арганічнае зялёнае ўгнаенне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

спара́нгій

(ад спора + гр. angeion = пасудзіна)

орган раслін, у якім утвараюцца споры, што служаць для бясполага размнажэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сперматазо́ід

(ад гр. sperma, -atos = семя + zoon = жывёла + -оід)

мужчынская палавая клетка чалавека, жывёл і многіх раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)