які́сьці і (разм.) які́сь, займ. неазнач.

1. Невядома які, нейкі.

Цябе пытаў я. чалавек.

2. Ужыв. пры характарыстыцы якіх-н. адмоўных з’яў ці якасцей.

Хлопец расце якімсьці гультаём.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

АРХА́Т,

у будыйскай міфалогіі хінаяны чалавек, які дасягнуў найвышэйшага ўзроўню духоўнага развіцця, т.зв. нірваны. У міфалогіі махаяны стан архата лічыцца не канчатковай мяжой у развіцці асобы, і таму архаты павінны працягваць шлях удасканалення як бадхісатвы (той, хто вырашыў стаць будай).

т. 1, с. 519

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

неакура́тны в разн. знач. неаккура́тный;

н. чалаве́к — неаккура́тный челове́к;

~нае выкана́нне — неаккура́тное исполне́ние;

~ная даста́ўка по́шты — неаккура́тная доста́вка по́чты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сканда́льны в разн. знач. сканда́льный;

~ная спра́ва — сканда́льное де́ло;

с. чалаве́к — сканда́льный челове́к;

~ная хро́ніка прэ́сы — сканда́льная хро́ника пре́ссы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сме́ртны

1. прил. (подверженный смерти) сме́ртный;

чалаве́к с. — челове́к сме́ртен;

2. в знач. сущ. сме́ртный;

◊ про́сты с. — просто́й сме́ртный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

такты́чны

1. такти́чный;

т. чалаве́к — такти́чный челове́к;

2. воен., перен. такти́ческий;

~ныя заня́ткі — такти́ческие заня́тия;

т. по́спех — такти́ческий успе́х

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

авантуры́ст

(ад фр. aventure = прыгода)

чалавек, схільны да авантур, беспрынцыповы дзялок, прайдзісвет.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

англама́н

(ад п.-лац. Anglia = Англія + -ман)

чалавек, які захапляецца ўсім англійскім.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

англафо́б

(ад п.-лац. Anglia = Англія + -фоб)

чалавек, які ненавідзіць усё англійскае.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

брахіцэфа́л

(ад брахі- + -цэфал)

антр. чалавек з кароткай галавой (параўн. даліхацэфал, мезацэфал).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)