паважаны прыметнік

Які выклікае пачуццё павагі, да якога адчуваюць павагу.

  • П. чалавек.
  • Паважаныя таварышы (ветлівы зварот).
  • Паслухайце, п.! (назоўнік; фамільярны зварот).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

прыгажун назоўнік | мужчынскі род

  1. Прыгожы чалавек.

  2. пераноснае значэнне: Пра што-н. вельмі прыгожае.

    • П.-цеплаход.

|| памяншальная форма: прыгажунчык.

|| жаночы род: прыгажуня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

крамяны прыметнік

  1. Пругкі, цвёрды, сакавіты.

    • К. качан капусты.

  2. Поўны сілы і здароўя чалавек.

  3. пераноснае значэнне: Свежы, ядраны.

    • Крамянае надвор’е.

|| назоўнік: крамянасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

метафізік назоўнік | мужчынскі род

  1. Ідэаліст, прыхільнік метафізічных поглядаў, якія выходзяць за межы вопыту.

  2. пераноснае значэнне: Чалавек, схільны да абстрактных, туманных разважанняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

ашчадны прыметнік

  1. Які мае адносіны да захоўвання грашовых укладаў.

    • А. банк.
    • Ашчадная кніжка.

  2. Тое, што і ашчадлівы.

    • А. чалавек.

|| назоўнік: ашчаднасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

вахлак назоўнік | мужчынскі род | размоўнае | пагардлівае

Нерастаропны, прастакаваты, а таксама неахайны з выгляду чалавек.

  • Не вахлакі ж тут сядзяць.

|| прыметнік: вахлацкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

цырымонны прыметнік

  1. Як пры цырымоніі (у 1 знач.), чапурысты.

    • Ц. паклон.

  2. Схільны да цырымоній (у 2 знач.).

    • Ц. чалавек.

|| назоўнік: цырымоннасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

паслядоўнік назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які прытрымліваецца якога-н. вучэння і кіруецца ім у сваёй дзейнасці.

  • П. Скарыны.

|| жаночы род: паслядоўніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

педантычны прыметнік

Строгі ў выкананні ўсіх запатрабаванняў, надзвычай дакладны і акуратны.

  • П. чалавек.
  • Педантычныя адносіны.
  • Педантычна (прыслоўе) усё выконваць.

|| назоўнік: педантычнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

поскудзь назоўнік | жаночы род | размоўнае | пагардлівае

Пра каго-н. агіднага, паскуднага або пра што-н. агіднае, паскуднае.

  • Не чалавек, а п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)